Auteur
Blogpost:
Olga Hoekstra
Het belang van goede schoenen
Het grote aftellen is dus begonnen, nog 2 nachtjes wakker liggen van de stress en spanning, van de grote dromen en evengrote onzekerheden... En dan weten we het. Wie er gewonnen heeft. Wie er met de prijs, de eer, de roem, de bloemen en de hooggespannen verwachting voor een tweede boek naar huis gaat.
Maar, daar wil ik het niet over hebben. Ik wil het hebben over het belang van goede schoenen.
Het was, zo begreep ik van google, ergens in 2005 toen onder andere Susan Smit en Siska Mulder het collectief Writers on Heels oprichtten. Moderne schrijfster die zich, volgens opnieuw google, verzetten tegen het genrelabel 'chicklit'. En die hun 'liefde voor de literatuur moeiteloos combineert met hoge hakken' (bron). Deze schrijfsters zouden hun boekenkast net zo vol gestouwd hebben als hun walkincloset (nee, niet die variant van de bierreclame). Weg met de praktische wandelschoen. Weg met het beeld van tobbende literarist (is dat een woord?) en een ode aan de moderne vrouw (of man? al lijkt met dat op heels niet erg veelvoorkomend) die schrijft en die haar schrijfsels omschrijft als fictie die mag 'verbazen, ontregelen en inspireren'.
Er kwam zelfs een verhalenbundel van de writers on heels, getiteld: De Verleiding.
Wat er van de writers on heels is geworden, weet ik eigenlijk niet. Van het collectief dan. Volgens de pagina's van de Story/Prive/Weekend is moderne heks Susan Smit moeder geworden van 2 kinderen. Of ze die gebaard heeft met of zonder Louboutins aan weet ik eigenlijk niet.
Wel vermoed ik dat er anno 2014 een nieuw collectief zijn opstanding heeft gevonden. Na een vlugge zoektocht vandaag voor het ideale paar sneakers, te dragen op de awardnominationshow van aanstaande zondag, stuitte ik op juweeltjes van Vans. Ik ben dus geen hakken- maar een sneakersvrouw. De Vans zijn Prachtig met een hoofdletter P. Helaas geen foto, aangezien ik nog niet precies weet hoe het uploaden van een foto werk hier, maar goed, het punt is dus dat ik mijn new shoes via afbeelding deelde met mijn twittervrienden.
Zo ook collega-genomineerde Tjeerd Langstraat, wiens Villa Gladiola eerder dit jaar mocht staan op de shortlist van de Schaduwprijs. Een geduchte concullega dus.
Ook hij had nieuwe schoenen.
Ook hij deelde een foto (die ik hier dus ook niet kan weergeven, maar opnieuw, volg me maar op twitter (@olgastwit) en dan krijg je de beelden er gratis en voor niets bij).
Ook hij had Vans.
Dat bracht mij op een ingeving. Zou er, bijna tien jaar na writers on heels, een nieuw collectief zijn ontstaan. Waarbij de focus is verschoven van heels naar sneakers? Geen Writers on Heels dus, maar Writers on Vans?
En wat wil deze beweging dan zeggen?
Waar staan deze schrijvers voor?
Wat is hun manifest? Hun proclamatie?
Dat zij schrijven om mensen te vermaken? Dat zij relaxte boeken schrijven met humor, originaliteit, spanning? Dat zij schrijven met trots? Net even iets anders maar daarom misschien juist wel net even lekkerder? Dat zij schrijven voor de gympiedragende mannen en vrouwen van deze wereld? De vroegere hippies, alto's en skaters? Die nog altijd in hun hart net even iets anders zijn gebleven?
Welnee.
Ben je gek!
Ik houd gewoon van gympies omdat ik mijn nek breek als ik op hakken zou moeten lopen, net zoals ik mijn nek zou breken als ik hoogdravende literatuur ging schrijven.
Tot zondag!
Kijk ook even naar beneden, want mijn sneakers verdienen zeker de aandacht.
