Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Blogpost: Janneke Siebelink

Rauwe, intense Noorse roman over onthechting, vriendschap & de onontkoombaarheid van het lot

'Ik haatte mijn vader toen helemaal, omdat hij me met de meisjes die kamer in had getrapt, de geheime kamer die bestond en niet bestond, die ik nu tegen mijn zin moest verlaten omdat het te laat was, omdat ik mezelf in mijn eigen spiegel had gezien, mijn eigen bruine hand had gezien op de witte huid van de meisjes met de rode en blauwe afdrukken van de laars van mijn vader, en op die manier trapte hij me er ook weer uit. Zo voelde dat en ook daarom haatte ik hem.' Een boek als het leven zelf: pijnlijk, kwetsbaar & wondermooi. Per Petterson (1952) over Twee wegen:

Kun je in een paar zinnen vertellen waar Jeg nekter (Twee wegen) over gaat?Dat is niet makkelijk. Het bleek pas later waar het boek over ging, want ik wist het niet van tevoren. Het belangrijkste thema is, denk ik, vriendschap. Hoe geweldig en hoe sterk die kan zijn, maar ook hoe dramatisch die kan eindigen, hoe wanhopig je je kunt voelen als het, om welke reden dan ook, goed of slecht, voorbij is. Tenminste voor een van de twee. Ik denk dat vriendschap een van de weinig essentiële dingen in het leven is.

Heb je dit boek speciaal voor iemand geschreven?De persoon aan wie ik het meeste denk als ik schrijf, is mijn redacteur. Ik wil haar tevreden stellen, zodat ze me kan vertellen dat ik goed ben. Ik heb die bevestiging nodig. Maar het boek is opgedragen aan Øivind, die me heeft geleerd hoe diep vriendschap kan zijn.

Wat was het moeilijkste gedeelte om te schrijven?De zinnen zelf zijn moeilijk. Ze moeten inhoud en vorm hebben en ze moeten nieuw zijn voor mij, alsof ze nog nooit geschreven zijn. Het moeilijkste is natuurlijk dat het pijnlijk is als ik niet schrijf, als ik niet kan schrijven. Maar als ik schrijf, is het hemels! Het kan grappig, pijnlijk, gespannen zijn, wat dan ook. Het is pure vreugde!

Het boek is net zoals het leven: mooi, kwetsbaar en pijnlijk. Beleef jij het leven net zo?Ja. Ik heb dat allemaal van dichtbij zien gebeuren, denk ik. Geen honger en dorst natuurlijk, maar wel liefde, dood, pijn, jaloezie en schoonheid.

Wanneer wist je dat je schrijver wilde worden?Toen ik 18 was, wist ik dat er geen andere manier was. Dat ik voor de rest van mijn leven heel ongelukkig zou zijn als ik geen schrijver zou zijn. Het was een beetje eng, want ik had tot dan toe nog niets noemenswaardig geschreven. Mijn eerste boek werd gepubliceerd toen ik 35 was, dus ik ben 17 jaar lang op z’n minst voor 50% ongelukkig geweest.

Wat heb je over schrijven en publiceren geleerd toen je boekverkoper was?Ik heb een miljoen boeken gelezen en een miljoen boeken verkocht en vreemd genoeg heb ik geleerd dat ik niet moet proberen te schrijven zoals iemand anders, geen stijl moet proberen te kopiëren. Als ik ook maar iets waardevols in me had, dan moest ik het iets van mezelf maken. Er zijn zoveel stemmen daarbuiten, mooie stemmen, en een daarvan zou ook van mij kunnen zijn, alleen van mij. Dat heb ik geleerd bij Tronsmo Bokhandel. Een simpele les, maar het duurde lang voordat ik het doorhad.

Wat zou je iemand adviseren die graag een boek wil publiceren?Zorg ervoor dat een competent, maar eerlijk persoon je werk leest en als jullie het allebei goed vinden, geef dan niet op. Een schrijver die ik ken en die nu heel populair is, is 52 keer afgewezen.

Van welke boeken krijg je inspiratie?Dat zijn boeken die, bij gebrek aan een beter woord, sfeer hebben. Ik denk dat dat komt door de tekst zelf, de zinnen, de paragrafen. Ik denk dat een lezer onmiddellijk doorheeft, ik wel tenminste, of een boek sfeer heeft of niet. Het boek kan overal over gaan, dat maakt niet uit. Het kan Leo Tolstoj of John Fante zijn, zolang de sfeer je maar aantrekt.

Welke auteurs bewonder je?Oh, zoveel. Vroeger hield ik van Hemingway. Misschien wilde ik wel schrijver worden door zijn verhalen over Nick Adamas. Knut Hamsun, zeker. Zijn proza is geweldig. De Noorse Cora Sandel en de Caribische/Engelse Jean Rhys, twee schrijfsters die veel gemeen hebben. Ik weet nog dat ik Chapel Road van Louis Paul Boon las en het enorm bewonderde. Simone de Beauvoir, Isaac Babel, Raymond Carver, Chekov, et cetera.

Je hebt diverse prijzen gewonnen voor je werk. Mensen stellen je veel vragen, vragen je om naar hun land te komen…. Hoe maak je tijd voor het schrijven?Je voelt je natuurlijk wel gevleid door alle aandacht. En het is heel interessant en leuk om te reizen. Maar de enige manier om genoeg tijd vrij te maken om te werken, is door nee te zeggen. Vertel jezelf dat de wereld, zowel jouw wereld als die van een ander, niet vergaat als je geen ja zegt. Dat is mijn ervaring. Een harde les, kan ik je vertellen.

 

 

Voor meer interviews & mooie boeken, kijk op bol.com/boekenredactie.

Reacties op: Rauwe, intense Noorse roman over onthechting, vriendschap & de onontkoombaarheid van het lot