Blogpost: Menno

Fluïde werelden

17-02-2022 door Menno

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Oorspronkelijk werd de term 'mythe' in het Oude Griekenland gebruikt als tegengestelde van logos. Terwijl logos een waarheidsgetrouw verslag weergeeft, is mythos ('verhaal van een dichter') veroordeeld tot alles wat met de werkelijkheid in strijd is. Hoewel mythes een lange geschiedenis van pure fictie connoteren, waren de Minotaurus en andere goden creaties van onze voorouders om de onverklaarbare gruwelijkheden in de wereld te rationaliseren. Aardbevingen op Kreta bijvoorbeeld, volgens de de Romeinse dichter Ovidius veroorzaakt door het ''wrede gebrul'' dat Minotaurus maakte uit zijn ondergrondse labyrint. De wetenschappelijke interpretatie wijst erop dat de koolstofdatering van zeefossielen die zijn vastgemaakt aan rotsblokken die door oude tsunami's uit de oceaan zijn geworpen, aangeeft dat de regio tektonisch zeer actief was in de jaren dat de minotaurus-mythe voor het eerst verscheen. Zo zie je maar dat het verband tussen mythische verhalen en wetenschap ons vertelt dat ze twee kanten van dezelfde medialle zijn. Fictie en werkelijkheid zijn twee verschillende enititeiten en die wisselwerking levert op ten duur vervaging en overlapping op. Ter illustratie het boek Vallen is als vliegen, waar de werelden nauw langs elkaar schuren voor de achtjarige 'ondergetekende', zoals de Egeïsche landplaat en de Nubische zeeplaat onder Kreta. 

Volgens de mythe werden ieder jaar kinderen het labyrint in gedreven als voedsel voor de Minotaurus. Het monster was idolaat van mensenvlees. De vergelijking met The Maze Runner of The Hunger Games ligt voor de hand. Henri Elias Henrikus Holbein (HEHH) uit het Capitool is de aangewezen 'briljante architect van onze angst en opwinding, en grootmeester en regisseur van onze momenten van extreme verrukking en vrees'. Het huis veranderde in het speelveld waar HEHH heer en meester was. De dochters werden 's nachts het doolhof ingestuurd waar HEHH's woord wet was en deze machtsmonopolie dochters percepties op de werkelijkheid volledig ontwrichtte. 

De setting, een 'tovenaarspodium' was even beklemmend als betoverend - analoog aan werkelijkheid en fantasie. De onderste helft van de Minotaurus beschermde HEHH voor de man die hij overdag is. Zijn gedaante weergaf voor de dochter ruimbaan de fantasie van een man vervuld van vooral liefde voor taal, teken en boek. Een 'achtenwaardigs mans', zo noemt MM hem. Hij brengt haar de sprookjes van het labyrint van woorden en beelden. En 's nachts wordt de Minotaurus in Henri weer wakker in het 'grote bouwerk van de menselijke ervaring'.

De wereld van toverij en taal, het 'universium met een heilig runenschrift' smelt samen het door MM gedoopte 'Katiqiwa'. Genoodzaakt of onvermijdelijk tracht ze in de à la Alice in Wonderland fanatasiewereld de persoonlijke toevlucht of bevrijding te zoeken. 'Ongeacht het naderende gevaar -, deze zijpaden van de geest, deze voetnoten in het boekdeel van het leven zijn de hoogste vormen van bewustzijn.' Via dit konijnenhol zuigt ze de oneindige wereld in op zoek naar ontbinding van vader. In slaap ontwaakt ze uit de droom, verenigd met het lichaam van de Minotaurus, gedesoriënteerd in The Wonderland Maze. 

Onder ogen verdringt ze de weerbastige werkelijkheid. De roman is een collectie van selectieve waarnemingen van de feiten, een 'geconstrueerde en selectieve versie van de feiten' herschrijven naar een leugen, die lost iets voor ons op en in. Gegoten in het monster zegt ondergetekende: 'Papa, papa, kom het monster weghalen dat mij op wacht in het donker.' Het is de enige onspappingsmogelijkheid, de werkelijkheid bedolven onder een deken betovering.