Volmaakt onaantastbaar debuut

In een revalidatiecentrum zoekt Kleine Eva vergetelheid in de armen van de beheerder. Ze heeft een aandoening waardoor ze verwacht niet lang meer te leven: situs inversus, haar hart zit aan de verkeerde kant. Al snel blijkt Eva’s ontroerende geschiedenis onderdeel van een groter geheel, een huiveringwekkend verhaal, waarin de levens van de verschillende personages met elkaar verbonden zijn. Dat van de ontroostbare Flo, eenzaam levend in een souterrain onder een kraakpand. Dat van de oude jonkheer H.U. Kampvliet van Beurden en dat van diens verwaarloosde, duivelse zoon, die zich Strijdvloed noemt. En dat van de vermiste Hanna, het onbereikbare, gesublimeerde spiegelbeeld van Kleine Eva.

 

Frank Gunning vestigt met zijn debuut ‘Meisje van glas’ zijn naam definitief in de wereld van de literaire romans. Vanaf de eerste zin hangt de lezer al aan zijn lippen. Dat blijft onveranderd tot het boek uit is.

 

Het boek is ingedeeld in vier delen: I Hanna, II Meisje van glas, III Strijdvloed, IV Kleine Eva. Die delen worden verteld vanuit verschillende perspectieven, allen in de ik-vorm. In het eerste deel is Kleine Eva aan het woord en wordt de toon gezet. In het tweede deel volgen we Flo en lijkt het verhaal van Eva op een klein pitje te staan. In het derde deel volgen we de oude H.U. Kampvliet van Beurden. Deze verhaallijn is nauw verbonden met die uit het tweede deel, zodat er een soort tweedeling in het boek lijkt. In het vierde deel volgen we wederom Eva en komt alles samen, waarmee het eerste en laatste deel de delen ertussen omarmen en het verhaal definitief afsluiten. Voor zover je van definitief afsluiten kunt spreken, want het is een boek dat je nog lang aan het denken houdt en wellicht een tweede of derde keer gelezen moet worden om alle mooie elementen eruit te halen.

 

Frank Gunning heeft gestudeerd aan de theateracademie in Arnhem en dat is duidelijk te merken. Hij zet situaties neer waarbij hij de lezer dwingt zich er een beeld van te vormen om het te kunnen blijven volgen. Zoals in dit prachtige fragment dat eerst wat ongewoon lijkt, maar eigenlijk heel mooi is.

 

Ze draaide zich om, ze wist dat ik naar haar keek. Ze stuurde haar gedachten naar me toe. Je begrijpt het toch wel? vroeg ze me.

'Ik begrijp het!' riep ik. Het leek even te duren voor de woorden haar bereikten. Toen wierp ze me een kushand toe, weids zoals alleen zij dat kon, en alle bomen om mij heen vlogen in brand van zoveel liefde.

 

Het boek staat vol met zulke zintuiglijke, symbolische beschrijvingen, wat mijn hart als liefhebber van symboliek in vuur en vlam zet. De personages zijn tot in de puntjes uitgewerkt, zodat je je zelfs met de duivelse Strijdvloed verbonden voelt. Je leert hem begrijpen. Hij is niet zo slecht als hij overkomt, ook hij heeft zijn verhaal.

 

Het mooiste is nog dat het verhaal compleet is zonder betekenis toe te kennen aan die symboliek, want het verhaal staat als een huis. Maar een huis wordt pas een thuis als je het hier en daar een likje verf geeft, een mooie vloer erin legt, de muren mooi aankleedt en het inricht naar eigen wens. Dat is de symboliek: de basis is er, nu is het aan de lezer het naar eigen inzicht af te maken. In de woorden van Flo: het boek is “volmaakt onaantastbaar”.

 

4,5 ster.

 

Plot  4,5

Leesplezier 4,5

Schrijfstijl 5

Originaliteit 4,5

Psychologie 4,5