De waarheid is altijd erger dan je kunt vermoeden

“Iedereen overlegt met iedereen en intussen verdwijnen er nog steeds kinderen. Dat soort dingen gebeurt niet in Nederland. Toch?”

Wel in de nieuwste thriller IJskoud van Isa Maron. Het is het vervolg op Galgenveld en het tweede deel in een vierluik, genaamd de Noordzeemoorden. Na een aantal jaren waarin het stil was rondom de auteur sloegen vorig jaar juli uitgeverij Dutch Media Books en het Algemeen Dagblad de handen ineen voor een van de grootse promotiecampagnes ooit. Galgenveld werd in drie delen als uitneembaar boekje met een totale oplage van 1,5 miljoen exemplaren gratis aangeboden aan de lezers van het AD.

IJskoud sluit naadloos aan op Galgenveld. Rechercheur Maud Mertens en studente Kyra Slagter maken wederom hun opwachting. Het is een aantal maanden later en Kyra is inmiddels begonnen aan de Hogeschool voor forensisch onderzoek. Dan verdwijnt op de kinderboerderij het oppaskindje van haar beste vriendin Sophie. Kyra moet zich beheersen om de zaak over te laten aan Maud en haar team en er niet meteen zelf in te duiken. Al snel worden er twee kinderen per dag ontvoerd; heel Nederland is in rep en roer en er wordt een enorm opsporingsteam opgezet. De zoektocht naar de verdwenen kinderen begint; het grootste raadsel is echter de waaromvraag.

Het boek bestaat uit veel korte hoofdstukken die verschillende verhaallijnen volgen: Maud en de zaak van de kinderen die verdwijnen; Kyra en haar eigenzinnige zoektocht naar haar zus en, net als in Galgenveld, de in cursief geschreven hoofdstukken over de mysterieuze Jane Doe in Londen. Een van de vertelperspectieven is die van de ontvoerde kinderen waardoor het verhaal  de nodige extra spanning en gruwelijkheid meekrijgt. Isa Maron blikt voldoende terug op de gebeurtenissen die zich hebben afgespeeld in het eerste deel waardoor IJskoud ook goed zelfstandig is te lezen.

IJskoud is een waardige opvolger geworden. Er zit ontwikkeling in de karakters; dit is met name zichtbaar in het personage van Kyra. Zij is meer volwassen geworden en heeft het nodige geleerd van haar eerdere ervaringen. Nog steeds vasthoudend en volhardend, minder opdringerig. Ze is nu meer in staat om Maud en haar team het werk te laten doen zonder zich daar voortdurend in te mengen. De schrijfstijl is vlot, modern en realistisch, waardoor dit deel zich makkelijker laat lezen dan zijn voorganger. Een huiveringwekkend verhaal, een schokkende climax en een cliffhanger tot slot maken het helemaal af. Er worden wat kleine sluiers opgelicht rondom de situatie van Jane Doe, die tegelijkertijd weer nieuwe vragen oproepen waardoor de nieuwsgierigheid van de lezer geprikkeld blijft.

Er zijn een aantal aangrijpende, actuele thema’s opgenomen in het boek, zoals kindermishandeling, eetstoornissen, een stille tocht en verwijzingen naar de zaken van de broertjes Ruben en Julian en de jonge vrouwen in Panama. Het is Isa Maron gelukt om een Amerikaansachtig drama zich geloofwaardig te laten afspelen op Hollandse bodem. En Hollands is het toch zeker met de krachtige sfeer die Amsterdam en de Waddeneilanden uitstralen.

Isa Maron is al druk bezig met het schrijven van het derde deel zodat haar fans hopelijk niet al te lang hoeven te wachten. Als het haar lukt om de laatste twee delen van dezelfde kwaliteit te laten zijn als de eerste twee krijgt ze er zeker weten veel fans bij.