Inzicht of inkijkje

De hoofdpersoon in het boek, een kind van Joodse Holocaustoverlevenden, verliest onverwacht zijn vrouw Daisy. In de moeilijke periode hierna besluit hij terug te gaan naar de plaatsen in Amerika waar hij gelukkig was met haar en waar het allemaal begon, als een soort ererondje voor haar en voor zichzelf. Tijdens deze rouwreis ontmoet hij vrienden, bekenden en generatiegenoten waarbij pijnlijk duidelijk wordt dat ook deze kinderen van oorlogsslachtoffers niet ongeschonden uit de strijd zijn gekomen, ongeacht of zij de oorlog nu wel of niet bewust hebben meegemaakt. De jeugd die zij van hun getormenteerde ouders hebben meegekregen zorgde voor enorme trauma’s en daardoor moeilijkheden in hun latere leven.

Het verhaal is in een makkelijk leesbare stijl opgezet, doorspekt met Joodse humor, waardoor de zwaarte van het onderwerp een soort tegenwicht heeft gekregen en het nergens deprimerend wordt, terwijl het tegelijkertijd de verschrikkingen van Hitler’s genocide pijnlijk duidelijk maakt. Die luchtigheid in het verhaal, door de schrijver mede bedoeld als poging om inzicht te verschaffen aan de middelbare scholieren – de volwassenen van morgen- heeft misschien ook wel het ongewenste bij-effect dat het diepere inzicht nergens verder komt dan een eerste inkijkje. Het is echter wel een inkijk die uitnodigt om dat inzicht te gaan zoeken.