Perpetuum Morbide

De Franse misdaadroman 'Crémation Criminelle' is de eersteling van Barend Toet en Krijn de Best, die allebei al solo over misdaden schreven, maar nu als schrijvend duo een boek publiceren.

Hun verhaal speelt zich af in en rond een Franse provinciestad, Limoges, waar de Best woont, maar op het Franse platteland is het niet veel anders dan in Amsterdam of Den Haag. De problemen zijn universeel. Het onderzoek naar drie moordzaken - op een onderwijzer, een ex-priester en een zakenman - geeft een beeld van de moderne multiculturele samenleving: verval van de welvaartsstaat, probleemjongeren, seksueel misbruik, wrijvingen rond allochtonen, gedoe met de katholieke kerk. Ook nog gehinderd door onderbezetting verloopt het politiewerk moeizaam en traag, mede door ambtelijke obstructie.

De hoofdrol is weggelegd voor een mooie rechercheur van gemengd Friese en Franse afkomst. Paul Paulusma, koosnaam: Pépé - een door liefdesverdriet gekwelde politieman (maar gelukkig geen alcoholistische einzelganger) die een onverwachte uitweg vindt uit het gepieker over zijn gestrande huwelijk. Geen superheld maar een levensechte policier die zijn werk doet tijdens de presidentsverkiezingen van twee jaar terug tussen de tegenpolen Sarkozy en Hollande - met de dreiging van Le Pen in de marge. De nationale verkiezingsstrijd - bekeken door de bril van Pépé die zich afvraagt op wie hij moet stemmen - wordt mooi terloops als decor gebruikt.

Het taalgebruik is vindingrijk en treffend. In een van de eerste passages is sprake van een 'perpetuum morbide' als een doorbakken lijk pirouettes draait in een rotatieoven in een koekfabriek. Pépé zoekt naar een dwarsverband in een wereld die uiteen gedreven wordt, en hij vindt 'de breekbaarheid van het bestaan midden in de uitgestrekte eenzaamheid van het bos'.