Verloren door Nicci French

Nicci French is niet zomaar één schrijver. Het zijn er namelijk 2. Het staat als pseudoniem voor Nicci Gerrard en Sean French. Hun eerste werk was ‘The memory game’ ofwel het geheugenspel dat ze samen schreven in 1997. Het echtpaar schrijft vooral psychologische trillers en dat merk je duidelijk in hun boeken. Het boek ‘de verborgen glimlach’ won de zilveren vingerafdruk, een prijs voor het beste spannende boek. Verder schreven ze ook nog een 60-tal andere Nederlandse bestsellers. Enkele van hun meesterwerken zijn tevens ook verfilmd. De film genaamd ‘Het veilige huis’ verscheen in 2002. Verder zijn er nog 4 andere boeken verfilmd en uitgebracht op DVD. Het boek ‘Verloren’ dat ik heb gelezen past goed in het werk van Nicci French omdat het vooral ingaat op het psychologische aspect van de personages en hoe hun gedachtegang is. Verder heb ik nog enkele boeken van French gelezen en Verloren past zeker in het rijtje. Het is geen thriller die je op het puntje van je stoel zal laten zitten, maar eerder een boek waarbij je moet nadenken. De vraag die steeds bij me opkwam was ‘Wat als ik dit zou moeten doorstaan?’. Het hoofdpersonage in het boek genaamd Nina Landry krijgt te kampen met het ergste wat een moeder kan overkomen. Haar dochter Charlie is verdwenen, een dag voor ze op vakantie zouden vertrekken, en niemand blijkt te weten waarheen. Haar zoontje Rory weet ook niet waar zijn zus uitspookt. Charlie was de dag voordien naar een feestje geweest van één van haar vrienden, maar daar was ze de volgende morgen vertrokken. Uiteindelijk is Nina ten einde raad. Aangezien het die dag dan ook nog eens haar verjaardag was, had Charlie een feestje georganiseerd, waar ze dus niet kwam opdagen. Later besefte Nina dat haar dochter niet meer terugkwam. Maar waar was ze dan heen? Was ze weggelopen? Had iemand haar meegenomen? Niemand wist waarheen. Nina besloot een goede vriendin te bellen om te vragen of ze even bij Rory zou willen blijven zodat Nina op onderzoek uit zou kunnen. Eerst belde ze de politie, maar die namen Nina niet serieus. Beetje bij beetje kom je dan toch te weten waar Charlie uithangt en dat niet iedereen te vertrouwen is.

Het boek speelt zich af op exact 12 uur tijd. De werkelijke leestijd van het boek is ook 12 uur, wat dus betekend dat je elk detail van die dag te lezen krijgt. De vertelde tijd is dus gelijk aan de verteltijd. Er zijn in het boek geen flashforwards enkel sommige flashbacks naar een aantal dagen eerder. Dat was telkens in het hoofd van Nina. Omdat het boek zich maar op 12 uur afspeelt veranderd er natuurlijk bijzonder weinig aan de personages. De personages zijn dus statisch. Doordat het een ik-verhaal met vaak een innerlijke monoloog was, wist je dus exact evenveel als zij en ook waar ze op elk moment van de dag aan dacht. Door het fijt dat het boek je doet nadenken, hebben de schrijvers ingespeeld op het emotionele aspect van de persoon. Het boek is volgens mij geschreven om je doen na te denken. ‘Hoe zou ik reageren in deze situatie?’. ‘wat als mijn kind van huis weg zou zijn zonder iemand iets te laten weten.’. Ook is het volgens mij geschreven om eens na te denken over wie je in deze wereld nog kan vertrouwen en dat vertrouwen iets heel kostbaar is en dat we er zorgvuldiger mee moeten omgaan.

Om af te sluiten geef ik nog een persoonlijke mening over het boek. Ik vond het niet het allerbeste boek dat ik ooit gelezen heb van Nicci French. Het kwam pas zeer laat op gang. Pas tegen het einde wist je hoe de vork in de steel zat. Ik vond het personage Nina zeer goed uitgewerkt. Dit was zeer goed aangezien ze het hoofdpersonage was. Doordat het boek zich op 12 uur tijd afspeelt, en je er ook 12 uur over leest, vond ik dat er iets te veel details over die dag in het boek zaten gestopt. De afloop was wel op een zeer mooie manier geschreven. Een ander nadeel van het boek was dat het geen hoofdstukken had en dus de structuur een beetje weg was. Al bij al was het boek zeer mooi geschreven. Je kan er over blijven nadenken, maar als je graag een thriller leest waar je haar recht van komt of je het niet kan uithouden van de spanning zou ik toch een ander boek aanraden.