Vervreemdend, origineel en heel erg goed!

Wauw! Wat een fijne verrassing, was dit boekje van Nienke Pool. Aangeschaft op Fantasiafest Leeft en geen seconde spijt van gehad.

Johannes 14:6 speelt in het oude Rome, in de tijd van de opkomende christenvervolgingen en de dreigende uiteenvalling van het Romeinse rijk. Aurelia, de dikke, egoïstische, maar ook erg slimme dochter van de consul, gaat trouwen met een oude senator. Maar Aurelia kiest haar eigen weg en gaat daarbij – letterlijk – over lijken.
Wat is er allemaal zo fijn aan dit verhaal? Om te beginnen: de natuurlijke manier waarop Pool het oude Rome schetst. Ze laat zien dat ze weet waar het over gaat en het verhaal zit vol kleine details die het verhaal kleur geven. Toch wordt het nergens gedwongen.

Aurelia zelf is een kleurrijk en overtuigend karakter, dat spreekt met een duidelijke eigen stem. Ook wel eens fijn tussen alle ik-perspectieven die vooral de stem van de auteur vormen. Sympathiek is ze niet, maar toch slaagt Pool erin om haar interessant te houden.

Het meest bijzonder aan dit verhaal echter, is de manier waarop Pool de vervreemende manier waarop Pool de godenwereld een plek geeft in haar verhaal. De huisgod Lares bijvoorbeeld, die fysiek deel uitmaakt van het huishouden van Aurelia’s familie en waar Aurelia al haar hele leven een tweestrijd mee voert. Net zo vervreemdend en spannend is de droomachtige manier waarop het plot meandert. Neem de manier waarop Aurelia de strijd aangaat met een godheid, die haar hersens steelt. ‘We eten kinderen, weet je nog? En jouw hersens zien er ongewoon stevig uit voor die van een meisje.’[… ] Snel pak ik een mes en houd hem voor mijn buik. ‘Zonder hersens heeft mijn leven geen zin,’ zeg ik. ‘Mijn hersens terug of de baby sterft.’

Nienke Pool heeft met Johannes 14:6 een vernieuwend, spannend en vervreemdend verhaal geschreven. Enig minpuntje: de lengte. Stijl, karakters en thematiek, stuk voor stuk zouden ze beter uit de verf komen als het verhaal langer was geweest.

Tenslotte moeten ook de sfeervolle Hiëronimus Bosch-achtige illustraties van Gidion van de Swaluw worden genoemd. Prachtig werk die bijdragen aan de vervreemdende sfeer van het hele boekje. Fijne uitgave dus!