Een chicklit om je vingers bij af te likken

Na het lezen van De taarten van Marie is het niet gek dat schrijfster Claire Sandy zelf ook graag kookt. Claire woont met haar gezin in Surrey. Ze brengt haar tijd door met bakken, schrijven, eten en het voeren van diepzinnige gesprekken met haar dochter. Haar eigen leven was dan ook de inspiratie bij het schrijven van haar debuutroman.

Marie Dunwoody is een drukke dame. Als eigenaresse van een tandartspraktijk, moeder en partner heeft ze een druk leven. Een leven dat van alles vervuld zou moeten zijn. Helaas is dat niet. De overbuurvrouw, door Marie gezien als vijandin, kan de lekkerste taarten en cakes bakken. Marie niet, die is geen keukenprinses wat baksels betreft. Als haar kinderen een ‘spektakelstuk’ moeten bakken, slaan bij Marie de stoppen om. Ook zij wil de lekkerste baksels fabriceren.

Marie is een heerlijk mens. Ze zou zo je eigen moeder kunnen zijn. Door de vele grapjes en hilarische opmerkingen dringt ze door tot in je hart. Marie is lief, Marie is zorgzaam en Marie is bovenal iemand die altijd positief in het leven staat. Marie is de moeder die ieder kind zich wenst. Maar Marie is ook chaotisch, wil iets bereiken dat moeite kost en laat zich niet uit het veld slaan. Hierdoor is Marie niet alleen die lieve moeder, maar ook degene waar we tegen opkijken. We willen allemaal zo sterk en lief zijn als Marie.

Het neerzetten van Marie is knap gedaan door Claire Sandy. Duidelijk zie je haar voor je. De mollige dame die steeds staat te klunzen in de keuken. Je ziet meteen voor je hoe Marie de boter en andere ingrediënten niet gemengd krijgt en hoe haar partner Robert haar ‘uitlacht’. Je staat op dat moment dan ook te popelen om Marie even wat tips toe te fluisteren.

Maar het verhaal gaat niet alleen over Marie. Ook Robert, Maries partner, heeft een grote rol in het verhaal. De problemen op het werk worden goed verweven met de plannen van Marie. Ook dit levert grappige momenten op. De twee medewerkster van Marie zijn super. Elk stukje waarin zij voorkomen, is het lachen. Maar ook de dochters (tweeling genoemd) en zoon van Marie hebben een duidelijke rol in het verhaal. Dit is bijvoorbeeld vormgegeven door een mailcontact tussen zoon en zijn ‘vriendin’ of de tweeling die een brief schrijft aan oma.

Enig minpunt, na de helft van het boek heb je het wel gezien. De grapjes ken je inmiddels en je wenst dat er wat spanning in het verhaal komt. Wacht hier niet op. Het komt namelijk niet. Dit boek is een kabbelende roman over een huisvrouw die op zoek is naar een nieuw doel in het leven; het maken van het spektakelstuk en het draaiende houden van haar gezin. Niet erg, maar dit kan sommige lezers afschrikken.

De taarten van Marie is een heerlijk feelgoodverhaal met de nodige humor. Eens begonnen, is het boek moeilijk aan de kant te leggen. Regelmatig kun je het niet laten om even hardop te lachen. Dit zorgt er dan weer voor dat je verder leest. Het boek leest als een trein en is geschikt voor iedereen die van een luchtig boek over heerlijke taarten houdt. Pas wel op: lekkere trek is gegarandeerd! Zeker omdat bij het boek een ‘recepenschriftje’ zit, waarin alle door Marie gemaakte taarten in staan.