Als je vader bepaalt wat (wie) je bent...

Een baby kan geboren worden en ogenschijnlijk niks mankeren. Maar wat nou als die baby toch afwijkt van normaal? Wat als de baby hermafrodiet is? Met andere woorden; een man en vrouw in een?
Annabel begint na een kleine aanloop in 1968 met de geboorte van een baby met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken. Vader Treadway beslist, zonder overleg met moeder Jacinta, dat de baby een jongen moet zijn, en noemt hem Wayne. Wayne’s vagina wordt chirurgisch gesloten.

We zijn aangeland in het afgelegen Canadese gehucht Croydon Harbour. Treadway is er geboren en getogen en verdient zijn kostje als pelsjager. Hij is een man van weinig woorden en getrouwd met Jacinta. Zij komt ‘van buiten’ en heeft het niet gemakkelijk met haar koppige, zwijgzame echtgenoot, de gesloten gemeenschap en het grote geheim van Wayne. De enige die op de hoogte is van het feit dat Wayne hermafrodiet is, is Thomasina, een goede vriendin van Jacinta. Thomasina was aanwezig bij de bevalling en zij was ook de eerste die zag dat er iets niet klopte. Ze behandelt Wayne de eerste jaren als ware hij haar verdronken dochter, Annabel.

In zijn pubertijd ontdekt Wayne op een vervelende manier de waarheid over zijn geaardheid. Voor hem is het een bevestiging van veel gevoelens, en hij gaat er heel on-puberaal mee om. Hij is niet boos, geschokt of teleurgesteld, hoewel dat misschien wel in de lijn der verwachting zou liggen. Maar gezien zijn persoonlijkheid, zoals we die hebben leren kennen voorafgaand aan de ontdekking over zijn ware aard, reageert hij helemaal niet zo raar. Wayne is gewoon een heel speciaal mens, dat vaak anders tegen het leven aankijkt dan de gemiddelde mens.

Annabel is een rijk boek, in de breedste zin van het woord. Het is mooi geschreven en behandelt een heel moeilijk thema, waarover nog niet veel romans zijn verschenen. We realiseren ons normaal gesproken helemaal niet dat onze samenleving volledig verdeeld is in mannelijk en vrouwelijk. En wat is dan jouw plaats binnen die samenleving, als je interseksueel geboren wordt?
Tevens schetst Winter een duidelijk beeld van het leven in zo’n afgelegen stadje. Toch is het ergens jammer dat de setting niet in een grote stad is, want nu wordt er misschien te gemakkelijk vanuit gegaan dat de problematiek voor Wayne gedeeltelijk een gevolg is van het leven in zo’n besloten, kleine gemeenschap. Terwijl het in een grote stad heus niet minder moeilijk is om als hermafrodiet je eigen identiteit te ontdekken.
De hoofdrolspelers worden goed uitgewerkt en zijn stuk voor stuk interessante mensen, met ieder zijn of haar goede en slechte eigenschappen. Vooral Wayne is - introvert als hij is - een aimabele jongen (meisje?)

Kortom: een veelbelovend debuut.

Goed vertaald door Mariëlla Snel.

Ik zie er uit als een vrouw van 28, maar ik voel me niet ouder dan tien als het gaat om seksualiteit. Want eerlijk gezegd weet ik gewoon niet wat het betekent: je op en top vrouw voelen. Ik weet in elk geval wel dat ik géén man wil zijn. Dat heb ik 21 jaar geprobeerd en was geen succes. Ja, ik ben een vrouw, maar een heel uitzonderlijke.
Maya Posch, interseksueel – interview de Stentor 3 maart 2012