Een lekker leesboek met een verrassend en tegelijkertijd heel passend slot

De 17-jarige Amerikaans-Mexicaanse Pancho Sanchez is kwaad op de hele wereld, en vooral kwaad op het leven. Zijn moeder is al heel lang dood, zijn vader is verongelukt en zijn 20-jarige zus is kort daarna onder verdachte omstandigheden overleden. Pancho belandt in jongensweeshuis St. Anthony's en leert daar Daniel Quentin(D.Q.) kennen. D.Q. heeft kanker en moet een zware chemokuur ondergaan. Pancho wordt door pater Concha, de directeur van St. Anthony’s, meegestuurd naar het verpleeghuis in Albuquerque waar D.Q. moet verblijven tijdens de kuur, om hem gezelschap te houden.
Maar Pancho wil helemaal niet mee en ‘buddy’ spelen; hij gelooft dat zijn zus is vermoord en wil de schuldige vinden en doodschieten.

D.Q. beschouwt Pancho bijna meteen als vriend, en vertrouwt hem veel toe. Voor Pancho is dat lastig, want die heeft nooit veel vrienden gehad en weet niet zo goed wat vriendschap inhoudt. Naast D.Q. zijn het vooral de (kleinere) kinderen in het verpleeghuis die Pancho leren dat vriendschap iets leuks en waardevols kan zijn.
In het verpleeghuis wordt Pancho verliefd op Marisol, die daar werkt en waar D.Q. al een oogje op heeft. Dat beide jongens voor haar vallen, zou een probleem kunnen opleveren, maar dat gebeurt niet. Met name D.Q. lijdt er in eerste instantie erg onder, maar gaat er vervolgens zeer verstandig mee om.
Intussen is D.Q. een manifest aan het schrijven: het Manifest van de Krijger des Doods, waarin hij zijn regels over liefde voor het leven vastlegt. Eerste regel: niet zeuren. Pancho begrijpt er in eerste instantie helemaal niets van, maar gaandeweg dringt tot hem door wat D.Q. ermee bedoelt: accepteer alles wat het leven brengt.

Stork heeft met De laatste zomer van de krijger des doods een mooie roman in het Young Adult-genre geschreven. Een roman over vriendschap, liefde, leven, dood en vertrouwen. De karakters van vooral Pancho en D.Q. worden goed uitgewerkt; ze zijn allebei een tikkeltje wereldvreemd, boeiend en sympathiek en mede daardoor zeer overtuigend en innemend. De dialogen tussen die twee zijn ijzersterk weergegeven en passen ook echt bij de karakters zoals Stork die schetst. D.Q. hoog intelligent en fysiek zeer zwak, Pancho minder ontwikkeld, kwaad en gezond. Maar het is vooral de ontwikkeling van de bijzondere vriendschap tussen de twee jongens die het boek zijn kracht geeft.
Een lekker leesboek met een verrassend en tegelijkertijd heel passend slot.

Vertaald door: Aleid van Eekelen-Benders