Debuut van een historicus: erg leuk

Overstroomd is het debuut van historicus Eva Moraal. Een toekomstroman in het Young Adult-genre, met klassieke thema’s als uitsluiting, ongelijkheid, uitbuiting, onrecht, (gebrek aan) vrijheid… En een vleugje Romeo & Julia. Maar ook een heel modern tintje met de klimaat-problematiek als ‘drager’ van het verhaal.

Zoals gezegd speelt Overstroomd in de toekomst. De zeespiegel is schrikbarend gestegen en het land staat grotendeels onder water. De bevolking is gesplitst in twee groepen. Een kleine elite van rijke Drogen, die veilig woont op hoge en dus droge grond, en de arme Natten, die in de ‘buitenwijken’ van de Drogen wonen, veel lager en dichterbij het water, met alle risico’s van dien. De Natten staan onder strenge controle van de Drogen. Kortom, een dystopie zoals 1984 van Orwell.

Nina Brandsma is de dochter van een hooggeplaatste Droge. Bij de Tweede Grote Overstroming heeft ze haar zusje Isa verloren na een dijkdoorbraak. In het gezin van Nina wordt er eigenlijk niet meer gesproken over Isa, maar vooral Nina en haar moeder zijn er vaak mee bezig. Omdat Nina’s school na die overstroming nog niet terug is opgebouwd, moet ze noodgedwongen naar een school in een Nat gebied.
Max Maurits is een Natte en zit in de klas waar Nina in terecht komt. Max zijn vader is bij dezelfde overstroming omgekomen, samen met 50 anderen. Max’ broer Liam zit bij de verzetsbeweging NAtTO (Nationale Alliantie tegen Terreur en Onderdrukking) en hierdoor zijn er veel spanningen tussen Max, Liam en hun moeder.
Nina en Max worden verliefd. Hun verschillende achtergronden, en het feit dat ze voor elkaar belangrijke informatie verzwijgen, maakt dat het een onmogelijke liefde dreigt te worden. Max laat zich beïnvloeden door Liam en NAtTO en begaat daarmee een grote vergissing. De liefde tussen Nina en Max komt onder grote druk te staan.

Eva Moraal heeft gekozen voor een dubbel perspectief. Het verhaal wordt afwisselend verteld door Nina en Max. Moraal is zelfs zo ver gegaan dat ze haar schrijfstijl aan de verteller aanpast. Nina’s woorden zijn in netjes algemeen beschaafd Nederlands, Max is veel rauwer, bij hem schrijft ze veel grover en directer:
Maar ik kan Li’s kop toen-ie ’t doorhad maar niet uit m’n eigen kop krijgen. […] Li was kwaad, ja. Zo kwaad als-ie nog nooit was geweest.
Deze afwisseling maakt het boek heel leuk om te lezen.
Moraal schrijft sowieso vlot en gemakkelijk, het verhaal heeft een hoog tempo en is spannend. Kortom: een onderhoudende roman, een goed debuut.