Kruising roman en psychologische thriller

Veertiger Martijn valt met zijn neus in de boter: hij laat zich overhalen om met de familie van zijn nieuwe vriendin, Francis, een week door te brengen op Terschelling, op kosten van zijn schoonouders. Hij heeft geen van allen ooit ontmoet, en de kennismaking met zijn schoonvader zet meteen de toon, Martijn mist door zijn toedoen de boot.

Eenmaal aangekomen op Terschelling wordt het Martijn al gauw duidelijk dat ook deze familie haar problemen heeft, zoals zoveel families. De drie zussen laten geen kans onbenut om elkaar het vuur aan de schenen te leggen. Vooral de oudste zus, Gemma, heeft er een handje van om iedereen te manipuleren. Ze plaatst zichzelf regelmatig in de slachtofferrol, om zo haar zin door te drijven. De ouders van de drie dames drukken geregeld hun snor en doen bijzonder weinig moeite een en ander in goede banen te leiden. De partners houden zich waar mogelijk maar buiten de conflicten.

Het feit dat de familie kerst en oud en nieuw op een klein eiland viert, helpt ook niet echt. Het weer werkt niet bepaald mee, en Martijn en Francis zijn gedwongen een vierpersoonsappartement te delen met Gemma, haar man en zoon. Daarnaast vloeit de alcohol constant rijkelijk, waardoor de lontjes erg kort zijn.

Panorama West is volgens de uitgever een roman, maar heeft meer weg van een psychologische thriller. Zo valt er minstens een dode te betreuren en is er een gebeurtenis uit het verleden - een familiegeheim - waarbij Francis betrokken is, maar waarover ze weigert te praten. Martijn krijgt er zijn vinger maar niet achter, en als Francis hem dan eindelijk vertelt wat er gebeurd is, geeft hem dat meer dan genoeg stof om eens over zijn eigen toekomst na te denken. Wil hij verder met Francis, een gezamenlijk leven opbouwen, settelen, een gezin stichten?

Bommer wijdt regelmatig erg uit in details, waardoor het een soort filmische vertelling wordt. Zo weet je vaak welke kleren de hoofdrolspelers dragen, tot aan hun sokken, en hoe de bomen gerangschikt staan. Er wordt op deze manier weinig aan de fantasie van de lezer overgelaten en daar moet je van houden.
Toch zullen ook de lezers die niet van die manier van vertellen houden zich met Panorama West niet vervelen, omdat er veel te genieten valt: het verhaal is niet voorspelbaar, er blijven geen storende losse eindjes over, de belangrijkste karakters worden goed uitgewerkt, de dialogen zijn heel echt, de sfeertekening is sterk, en de spanningsopbouw is goed.