Haast is eng

Ik heb al veel plezier beleefd aan het lezen en - in sommige gevallen - opnieuw lezen van klassiekers, maar De naam van de roos heeft mij waanzinnig veel plezier gegeven. Ik had het boek eerder al, net nadat het uitkwam, gelezen. en vond het toen een fantastisch boek, maar besefte niet dat ik er zoveel van 'miste'. Dat heb ik nu goed gemaakt en alleen al daarom ben ik gelukkig dat ik deze gelaagde roman opnieuw gelezen heb. Opnieuw voelt zelfs enigszins verkeerd aan, omdat het boek zoals ik het nu las niet zo heel veel meer met die rechttoe rechtaan middeleeuwse detective van toen te maken had.

Alle redenen waarom De naam van de roos zo'n overweldigend goed boek is, zijn al eerder door anderen overal en nergens op internet genoemd; die ga ik niet herhalen. Maar ik ga nog wel, zonder daarover uit te wijden, opsommen waarom dit boek wat volgens mij méér dan vijf sterren verdient:

Omdat Eco:
- middeleeuwers laat redeneren, zoals middeleeuwers redeneerden
- op uitermate ingenieuze wijze de lach oproept én verwerkt in het verhaal
- met William van Baskerville een man naar mijn hart heeft neergezet
- in dit boek zo prachtig allerlei filosofische begrippen in het verhaal verwerkt, zoals (de) waarheid, syllogisme en essentialisten versus (vroege) pragmatici
- net zo prachtig over oorzaak en gevolg schrijft (zoals de dader op het idee van de zeven bazuinen van de Apocalyps komt.. geweldig!!)
- ook het begrip intertekstualiteit schitterend in het verhaal heeft verwerkt
- met De naam van de roos een detective én filosofisch boek geschreven heeft, terwijl beide ongelooflijk boeiend zijn en bij herlezing nog boeiender.

En omdat ik, net als die criticus en Eco zelf, ook van die woorden houd, neem ik ze op in deze reactie:

'Wat beangstigt u het meest in de reinheid?' vraagt Adson. En William antwoordt: 'De haast'.

ps. Het naschrift niet overslaan, hoor! Dat is net zo boeiend als het boek!