Eén van de allerbeste sportboeken ooit

Als Ajax-fan heb ik de carrière van Wim Kieft altijd gevolgd. Ik begreep goed dat hij vertrok toen bleek dat een jonge Marco van Basten en een gretige Johnny Bosman hem voorbij leken te streven. Hij vervolgde zijn voetballeven in Italië wat toentertijd niet zo makkelijk te volgen was. Er was nog geen Fox en op Studio Sport was nauwelijks aandacht ( of geld) voor de buitenlandse competities. Jaren later werd Kieft een cultheld tijdens het EK in Duitsland en vergaf ik hem al snel de overstap naar Eindhoven.

Het boek KIEFT is schokkend als je - zoals ik - niet wist dat Wim Kieft financieel helemaal aan de grond zat en zwaar verslaafd was aan drank en drugs. Zo rock 'n roll was Kieft namelijk niet, maar stille waters hebben duidelijk diepe gronden. Michael van Egmond beschrijft op integere en confronterende wijze de teloorgang van een geweldige spits, maar brengt ook de wederopstanding fraai in beeld. Kieft zal altijd moeten blijven knokken om zijn demonen op afstand te houden en geeft de lezer een zeer intieme blik op zijn leven tot op dit moment. Het verhaal is niet fraai en bij vlagen zelfs keihard. Ook het voetbal komt ruimschoots aan bod al is het na het lezen van dit boek al snel duidelijk dat Wim Kieft zijn eigen loopbaan niet zo heel bijzonder vind. Dat hij vanwege zijn eigen onzekerheid nooit echt van zijn avontuur in Italië heeft genoten. Dat hij een hekel had aan bepaalde voetballers, zoals Hans van Breukelen en Ruud Krol. Auteur en voetballer hebben het niet mooier gemaakt dan het is, maar juist in die absolute eerlijkheid ligt de pure schoonheid die Kieft op het voetbalveld zo bewonderde in spelers als Marco van Basten en Diego Maradonna. Het boek KIEFT is één van de allerbeste sportboeken ooit geschreven en laat zien dat de wereld van een voetballer niet altijd over rozen gaat. Wim Kieft heeft altijd mijn sympathie gehad, omdat hij een fantastische spits was met een goede uitstraling. Geen kapsones, een man die zich niet boven de rest verheven voelde, alleen maar omdat hij aardig tegen een balletje kon trappen. Na het lezen van dit boek is hij alleen nog maar in mijn achting gestegen. Niet vanwege zijn verslavingen, maar wel omdat hij het allemaal heeft verteld en alleen zichzelf de schuld heeft gegeven.

Het maakt van KIEFT een boek dat je gelezen moét hebben. Of je nou een fan bent of niet...