Het Parfum

Het boek werd geschreven in 1985 door de Duitse schrijver Patrick Süskind, afkomstig uit München. Sindsdien werd het boek vertaald in 49 talen en is het ook verfilmd. De film 'perfume: a story of a murderer' was een groot succes en won ook een aantal prijzen. Het Parfum werd als inspiratie gebruikt door Kurt Cobain (Nirvana), die het boek als één van zijn lievelingsboeken omschreef, voor zijn album 'in utero'. Ook bracht het Duitse Rammstein een nummer uit geïnspireerd door het boek. Dit boek was het eerste van P. Süskind maar tegelijk ook zijn meest bekende boek, hierna schreef hij nog 4 andere boeken, 5 scenario's en 1 toneelstuk. Het boek won ook een aantal prijzen, maar Süskind weigerde vaak om aanwezig te zijn bij de uitrijking van deze prijzen.

Het boek gaat over het leven van Jean-Baptiste Grenouille, hij werd geboren in Parijs in het jaar 1744. Zijn vader heeft hij nooit gekent en zijn moeder werd opgehangen kort na zijn geboorte. Omdat hij geen geur had werd iedereen achterdochtig van zijn aanwezigheid, waardoor hij op 8 jarige leeftijd uit zijn weeshuis werd gezet. Hierdoor moest hij al op deze jonge leeftijd beginnen werken bij een leerlooier. Maar wat hem speciaal maakte was dat hij een zeer goede reukzin had, hij kon op zijn 8 jaar al duizenden verschillende geursoorten met naam opzeggen, hij kon zelfs geuren van verschillende mensen uiteen halen en ook de geuren herkennen van voorwerpen die gewone mensen niet eens kunnen ruiken. Later gaat hij bij een parfumeurs werken in Parijs en in de kleine stad Grasse, waar hij alle kunsten van het maken van parfums leert. Uiteindelijk wilt hij het 'engelenparfum' maken, hiervoor heeft hij de geur van aantrekkelijke jonge meisjes nodig. Hij gaat deze geuren bijna letterlijk oogsten bij de jonge meisjes, met de gevolgen vandien.

Het verhaal wordt verteld uit een alwetend hij-perspectief, maar er komen ook dialogen in tussen Grenouille en andere personen. Zoals wanneer hij de parfumeur Guiseppe Baldini probeert te overtuigen van zijn geurvermogen, die hem natuurlijk eerst niet gelooft. Het verhaal speelt zich ook af in de Rénaissance, hiernaar wordt ook soms verwezen door Baldini en de priester van het klooster Saint-Merri. Zij geven opmerkingen over de veranderende ideeën van de maatschappij op vlak van religie of vakmanschap.

De schrijver heeft een speciale manier van beschrijven. Omdat het in dit boek veel rond geuren gaat worden deze vaak tot in het detail beschreven, zo goed dat je zelfs deze geuren bijna kan ruiken. Hierdoor kan je je beter inleven in de


gedachten van Grenouille, die zijn reuk gebruikt zoals wij ons zicht zouden gebruiken. Maar dit zorgt er op bepaalde momenten ook voor dat het boek traag


vooruit lijkt te gaan, het zorgt op bepaalde momenten wel voor meer spanning, wat ook wel positief is. In het begin van het boek vond ik de uitgebreide beschrijvingen vreemd, maar uiteindelijk wende ik er wel aan. Dus zou ik het boek niet aanraden aan mensen die niet geïntresseerd zijn in het lezen van al deze beschrijvingen. Verder is het ook duidelijk dat de schrijver onderzoek gedaan heeft naar de technieken van parfumeurs en het leven in die tijd. Hij beschrijft bijvoorbeeld zeer gedetailleerd de verschillende manieren waarop parfumeurs hun geuren winnen uit planten. Deze manieren zijn belangrijk voor het verhaal, want Grenouille gebruikt ze om de geuren van zijn slachtoffers te winnen. Ook slaagt hij er in de straten van Parijs met hun geschiedenis zeer goed te beschrijven. Ik denk dat het boek niet geschreven voor één bepaald publiek, maar ik zou het boek ook niet aanraden aan mensen die niet graag lezen over moorden.

Ik vond het wel een goed boek, want verhalen over moorden en seriemoordenaars interesseren me wel. En in dit boek werden de gedachten van de moordenaar ook zeer goed beschreven, dit zorgt er voor dat je je beter kan inleven in het verhaal. Ook leerde het boek je meer over de kunst van het parfumeren en kom je meer te weten over het leven in Parijs in de 18e eeuw. Het boek is ook niet te lang, en doordat er redelijk veel spanning in is verwerkt, zal het boek je dus niet rap vervelen. Het enige telleurstellende vond ik het einde, het was duidelijk dat Grenouille ging sterven maar zijn dood was helemaal niet zo uitgewerkt als de rest van het boek.

Dus ik zou het boek aanraden aan mensen die geïnteresseerd zijn in een verhaal over moorden en die openstaan voor de lange beschrijvingen die de auteur gebruikt.