Dodende kracht

Mark is rechercheur en man van Blum, die begrafenisonderneemster is. Samen met hun twee dochtertjes leven ze in Oostenrijk. Het noodlot slaat echter toe wanneer Marc na een ongeluk met zijn motor overlijdt, voor de ogen van zijn vrouw. Maar is het wel een ongeluk? Als Blum de spullen van haar man-zaliger opruimt en ook zijn telefoon beluistert, ontdekt ze de gesprekken die hij eerder voerde met een jonge vrouw. Tot haar grote verbijstering hoort ze gesprekken die gaan over een mengelmoes van martelingen en verkrachtingen. Ze kan dit niet zomaar voorbij laten gaan, Blum trekt op onderzoek uit, vindt wonder boven wonder de jonge vrouw en bezoekt haar. Zo ontdekt ze echter dat haar man niet is verongelukt, maar koudweg werd vermoord. Vanaf nu heeft ze nog maar één enkel doel voor ogen: zich wreken op de verkrachters en op de moordenaar van haar man. Haar wraak zal niet uitsluitend zoet zijn maar vooral ook gruwelijk. Er vallen dus nog slachtoffers…

Uitermate geschikt voor thrillerfanaten die niet vies zijn van bloed en wreedheden. Aanvankelijk is het even moeilijk om in het verhaal te komen, dit verandert echter snel. Je belandt in een keiharde pageturner die bol staat van spanning, acties en vooral gruwel. Ondanks het feit dat de apotheose voorspelbaar is, blijft het boek je boeien. Aichner heeft ter voorbereiding van zijn debuut stage gelopen bij een begrafenisondernemer en dat zal je geweten hebben, en hoe! Hij kent intussen de kneepjes van dit vak, zo veel is duidelijk.

De korte hoofdstukken zetten je ertoe aan verder te lezen. De staccato schrijfstijl werkt aanstekelijk, maar die is zeker niet voor iedereen geschikt. Geen uitgediepte dialogen, daarvoor gaat het allemaal veel te snel. Nergens verliest het verhaal enige snelheid, het tempo ligt constant zeer hoog. Volzinnen zijn niet echt aan deze auteur besteed.
Sommige gebeurtenissen blijken zodanig vanzelfsprekend, dat je de geloofwaardigheid wel eens in twijfel trekt. Als hoofdkarakter een begrafenisonderneemster uitkiezen, versterkt nog eens extra haar morbiditeit. Een stevig debuut, waarbij de auteur alle registers opentrekt, zeker wat gruwelijkheden betreft.

Blum met haar dodende kracht geeft toch enig teken als mens, als moeder van twee kinderen neemt ze hiervoor haar verantwoordelijkheid op. Het boek vertoont duidelijk ‘Dexter’-trekjes, neigt naar een afkooksel van de serie rond Jessica Haider van Corine Hartman en werpt een voorzichtige knipoog naar de boeken van Sebastian Fitzek. Uniek is het boek zeker niet, maar Wraakgodin geeft wel het potentieel en talent weer waarover deze auteur beschikt.