Dood van een soldaat

Een would-be detective waarin de auteur zich al te vaak verliest in tal van nevenbeschouwingen die verder niets bijdragen tot het plot of tot de oplossing van de moordzaak.

Heel vervelend is verder dat Spaey de twee hoofdpersonages als auctoriële verteller laat fungeren. Soms afgewisseld per hoofdstuk, soms in verschillende hoofdstukken na elkaar. Hierbij ligt vaak zo weinig verschil in de gedachtegang van dokter Sara Sondervorst en haar minnaar-oorlogsveteraan Alexander, dat het als lezer aan het begin van een nieuw hoofdstuk niet altijd makkelijk te achterhalen is wie nu precies aan het woord is.

Het decor zit goed, het idee is orgineel, maar het plot gaat gebukt onder een vage verhaallijn waarbij de zoektocht naar de moordenaar(s) van lieverlee op het achterplan sukkelt. Spaey slaagt er op geen enkel moment de lezer aan het speuren te zetten, op zoek naar de dader. Wanneer een van de vele nevenpersonages aan het einde van het verhaal out of the blue onthult de moordenaar te zijn, is het vet helemaal van de soep.

Sommige jeugdboeken halen een hoger niveau dan deze ‘literaire thriller’ , zoals Manteau op de kaft drukt. Hopelijk voor Spaey wordt dit boek niet ‘de dood van de auteur’.