Back to the 40ties

Het verdriet van België, het opus magnum van Vlaanderens gevierd auteur Hugo Claus, is het (halve) levensverhaal van Louis Seynaeve. Geboren en getogen in Kortrijk, vertelt hij over zijn kindertijd op het nonneninternaat, de opkomst van het nationalistische gedachtegoed, het uitbreken van de oorlog en de afrekening met de “zwarten”. Dit boek schetst ons de naïeve kinderlogica van Louis (van elk kind), maar ook de naïviteit waarmee Vlaamsgezinden de kaart van Hitler kozen. Bedriegen en bedrogen worden is het Leitmotiv.

Het verdriet is ook (en vooral) een taal-en tijdsdocument. Hier vind je de uitdrukkingen en gezegden die nièt in van Dales spreekwoordenboek staan, maar wel decennia lang leefden onder het volk. Rijmpjes, liedjes en spreuken die vandaag nog weinigen kennen. Maar ook allerlei zaken die op dat moment door iedereen gekend waren (b.v. het hoorspel Wanten en Dalle), parkeert Claus via Het Verdriet voor eeuwig in ons gemeenschappelijk geheugen.

En Het Verdriet kunnen we ten slotte bestempelen als het summum van de stijl die zo eigen is aan Hugo Claus: het vermelden van dieren, het aanhalen van Franse, Duitse en Engelse zinnen en liedjesteksten, vloeken, bijbelse paragrafen, herhalingen ... Wie het Verdriet gelezen heeft, wàs even terug in de jaren 40 van de 20ste eeuw.