Onderduiken in een zomerse, maar voorspelbare pageturner

De Britse schrijfster Lucy Clarke debuteerde in 2012 met de roman Nachtzwemmen. Net als in haar debuut staan familiebanden en reizen ook in haar tweede roman centraal. Ademhalen vertelt het verhaal van de Engelse Eva en de Australische Jackson, die samen het perfecte paar vormen. Vanaf het moment dat ze elkaar tijdens een vlucht ontmoeten, lijken ze voorbestemd een leven lang samen door te brengen. Maar nog geen twee jaar later wordt Jackson door een ongeluk aan de Engelse kust uit Eva’s leven weggerukt. Tijdens het vissen wordt hij de zee in gesleurd en hoewel zijn lichaam nooit gevonden wordt, is duidelijk dat hij het ongeluk nooit overleefd kan hebben in het ijzig koude water. Eva is ontroostbaar. Om Jacksons dood te verwerken besluit ze haar leven in Engeland te laten voor wat het is en op reis te gaan naar zijn geboorteland, om de familie te leren kennen die ze niet eerder ontmoet heeft. Wanneer ze haar mans vader Dirk en broer Saul ontmoet, komt ze erachter dat Jackson in werkelijkheid helemaal niet de persoon was die zij dacht te kennen…

Dat Lucy Clarke veel reist is onmiddellijk te merken aan haar tweede roman Ademhalen. Een van de sterke kanten van het boek zijn de beschrijvingen van het prachtige Australië en Tasmanië. Vooral het contrast tussen het winderige en kille Engeland en het broeierige Australië is bijna voelbaar voor de lezer. De bladzijden onthullen witte stranden, blauwe baaien, een vredige onderwaterwereld en een bovenwereld die voor het hoofdpersonage totaal op zijn kop staat.

Ook Clarke’s passie voor de (onder-)waterwereld spat van de pagina’s af. Jacksons broer Saul leert Eva vrijduiken, een sport waarbij de duiker zonder hulpmiddelen en met slechts één ademteug tot grote diepte duikt. Hoe meer Eva haar paniek en ademhaling onder controle krijgt, hoe meer ze ziet van de prachtige wereld die schuilgaat onder de oppervlakte van de zee. Het duiken werkt verhelderend en langzaam trekt ook de vertroebelde blik weg waarmee ze haar leven met Jackson zag. Clarke laat haar personage zo stukje bij beetje de waarheid onder ogen zien.

Helaas is het plot van het boek minder sterk, want erg verrassend is het verhaal niet. De lezer voelt al vrij snel aan waar het verhaal naartoe gaat en ook de ontknoping zorgt er niet voor dat het hart een slag overslaat. En toch blijft het verhaal ritme en snelheid houden. De hoofdstukken vanuit het perspectief van Eva worden afgewisseld met cursief gezette fragmenten waarin Jackson rechtstreeks tegen zijn vrouw spreekt. Hij laat daarin steeds een beetje meer van zijn gedachten over hun relatie en verleden aan bod komen. Een fijne manier om op prikkelende wijze zijn kant van het verhaal te horen te krijgen en de lezer ervan te weerhouden het boek weg te leggen.

Ademhalen is dan ook een onderhoudende maar weinig verrassende pageturner over liefde, verlies en teleurstelling. Daar staat tegenover dat Clarke haar lezer echt mee op reis neemt. Ze slaagt erin de lezer het gevoel te geven zijn koffers te willen pakken en meteen af te reizen naar Australië. Ademhalen is een fijne roman voor diegene die even wil onderduiken in een broeierig verhaal.