Lezersrecensie
Roller-coaster Ersson!
In 280 bladzijden neemt Svea Ersson je in 'Na Melanie' mee in haar rollercoaster-thriller. Zonder ook maar een moment de spanning te verliezen, heeft ze de touwtjes van de intrige strak in handen. Steeds weer weet ze je te verrassen met nieuwe ontwikkelingen in het leven van Rosalin, die met haar vriend Jochem de stad verlaat en op een dorp een huis met een geschiedenis betrekt.
Dat Rosalin, in tegenstelling tot de hoofdpersonages in 'De reünie' van Simone van der Vlucht of 'Terug naar de Kust' van Saskia Noort, niet dom of naïef is leest een stuk beter. Eigenlijk is Rosalin in haar eentje de detective, die op zoek gaat naar de moordenaar van Melanie. Tijdens die zoektocht stuit ze telkens op nieuwe mogelijkheden maar ze dringt door tot de waarheid, door voortdurend de juiste keuzes te maken. Omdat de auteur korte stukken vanuit het ik-perspectief van de dader tussenvoegt, weet ze de lezer ook nog eens feilloos op het verkeerde been te zetten.
Ik ben tamelijk onbekend met dit thrillergenre. Onlangs las ik de romans van Noort en Van der Vlucht, die ik hierboven noem, maar Svea Ersson wint wat mij betreft de hoofdprijs in dit genre.
Toch heb ik wel een paar puntjes van kritiek. De relatie tussen Jochem en Rosalin vind ik wat onderbelicht, waarom ze van hem houdt en juist met hem een kind wil, wordt wel verteld, maar niet echt geshowd. Op het einde van het verhaal worden de draadjes wat te snel en glad afgehecht. Plus dat Harmen geen rol meer speelt. Ook Erik-Jan had in het begin naar mijn smaak wel iets sterker neergezet mogen worden als beste vriend van Jochem.
Dat Rosalin, in tegenstelling tot de hoofdpersonages in 'De reünie' van Simone van der Vlucht of 'Terug naar de Kust' van Saskia Noort, niet dom of naïef is leest een stuk beter. Eigenlijk is Rosalin in haar eentje de detective, die op zoek gaat naar de moordenaar van Melanie. Tijdens die zoektocht stuit ze telkens op nieuwe mogelijkheden maar ze dringt door tot de waarheid, door voortdurend de juiste keuzes te maken. Omdat de auteur korte stukken vanuit het ik-perspectief van de dader tussenvoegt, weet ze de lezer ook nog eens feilloos op het verkeerde been te zetten.
Ik ben tamelijk onbekend met dit thrillergenre. Onlangs las ik de romans van Noort en Van der Vlucht, die ik hierboven noem, maar Svea Ersson wint wat mij betreft de hoofdprijs in dit genre.
Toch heb ik wel een paar puntjes van kritiek. De relatie tussen Jochem en Rosalin vind ik wat onderbelicht, waarom ze van hem houdt en juist met hem een kind wil, wordt wel verteld, maar niet echt geshowd. Op het einde van het verhaal worden de draadjes wat te snel en glad afgehecht. Plus dat Harmen geen rol meer speelt. Ook Erik-Jan had in het begin naar mijn smaak wel iets sterker neergezet mogen worden als beste vriend van Jochem.
1
Reageer op deze recensie