Stern

Doordat het boek verdeeld is in 3 delen leest het erg fijn. Heerma van Voss brengt hiermee voldoende rustpunten aan in zijn boek waardoor je de ruimte krijgt om één en ander te laten bezinken, fijn!

Hugo Stern houdt in zijn hoofd allerlei betogen over de meest stompzinnige dingen, af en toe kreeg ik de neiging om Stern een zetje te geven, of liever gezegd, ik kreeg de neiging om hem een schop onder zijn achterste te geven en hem te wijzen op alle mooie dingen in zijn leven: zijn moeder leefde nog, hij heeft in Londen gewoond, is getrouwd, heeft een leuk kind, is met pre-pensioen, is redelijk gezond van lijf en leden, allemaal dingen om blij mee te zijn, maar niet Hugo Stern, hij lijkt het leven te zien alsof er alleen maar citroenen bestaan.

Tijdens het lezen maakte ik een aantal notities, “observaties, heel veel observaties” en “beklemmend” en “ik heb meelij met deze man, ik voel zijn pijn en angst om mensen te verliezen”. Ik vind het bijzonder knap dat een schrijver van (destijds) 22/23 jaar deze emoties weet te vangen in zijn boek.

Lees verder op mijn blog: klik