recensie Waanbeelden

Waanbeelden van Tille Vincent, ook gekend als Hilde Smeesters, is een boek over de serie “Code 37”. Dit is niet het enige boek over de serie, er is bijvoorbeeld “code 37, Onbevlekt” of “Code 37, omnibus” enzovoort. Dit boek stond bij mij in de boekenkast, ik heb het gekregen bij een actie van “Het Laatste Nieuws”.

De reeks boeken van “Code 37”, waar Waanbeelden er één van is, gaat over het oplossen van één of meerdere zedenfeiten. De agenten in kwestie zijn agente Hannah Maes, ook wel “chef” genoemd, agent Bob, agent Kevin en agent Charles.
De meeste boeken van de “code 37” heeft Tille Vincent geschreven, Waanbeelden heeft ze in 2011 geschreven en is in 2012 uitgebracht. Het boek heeft tot nog ver geen prijzen gewonnen, het was ook enkel verkrijgbaar bij de actie van “Het Laat-ste Nieuws”.
Een meisje, genaamd Margot, beweerd dat ze is aangerand op taalkamp, maar niemand geloofd haar, ze denken dat ze een enge droom had, omdat er niemand te bespeuren was toen de directrice, Inge Dierckx, onmiddellijk na de feiten de kamer had doorzocht. Toch ging de zedenreserche het onderzoeken. In het begin komt er geen nieuwe informatie binnen, tot ze met een monitor van het kamp gaan praten, die vertelde dat er een paar kampen daarvoor een meisje met hetzelfde verhaal was, maar niemand geloofde haar. Iedereen zei dat het een nachtmerrie was. Vanaf toen kwamen de sporen snel, de ramen van de bungalows kon men van buiten opendoen, de klusjesman, Stany, verbleef stiekem op het domein, zijn pleegkind zat in een instelling en er werd vermoed dat hij haar en nog andere meisjes had aangerand, hij zou wel eens de dader kunnen zijn. Op het moment dat ze dat te weten komen, verdwijnt Stany, hij schuilt in een kamer in de kelder van het domein, hij heeft de poetsvrouw, Janina, ontvoerd, maar de politie vindt ze op tijd en Stany wordt aangehouden.
In het boek wordt er eerst, bewust of onbewust, richting de directrice gedacht, ze werkt niet mee, houdt informatie achter, … Pas in het laatste deel van het boek komen ze op het spoor van de klusjesman. Ik vind het ook goed dat niet alles tot in de puntjes wordt beschreven, zo kan je zelf wat fantaseren. Ik denk dat dit boek vooral geschreven is voor fans van de serie “Code 37”, zodat ze niet enkel TV hoeven te kijken, maar ook rustig een boek kunnen lezen over hun favoriete serie.
Ik vond het een goed boek, het is een boek dat vlot leest. Het is niet zo’n boek dat in het begin wat saai is, maar ze gaan direct op zoek naar aanwijzingen, dit brengt de nodige spanning met zich mee. Ik vind het ook goed dat je niet onmiddellijk weet wie het gedaan heeft, ik persoonlijk dacht eerst dat de directrice het zelf had gedaan, maar dan uiteindelijk is het de klusjesman, ze brengen je eigenlijk op het verkeerde spoor.

Ik zou het boek zeker aanraden aan mensen die graag politieverhalen lezen, die gemakkelijk lezen en niet te lang zijn. Voor hen is dit een perfect boek. Als ik nog eens een boek wil of moet lezen, zal het er misschien een andere zijn van “Code 37”.