Vermist

‘‘Vermist houdt je in zijn greep, van de eerste pagina tot lang nadat je het hebt uitgelezen.’’, is wat de bekende schrijfster Karin Slaughter zegt over het boek. Ik vind zelf niet meteen een betere omschrijving van wat het boek met je doet.

Deze literaire thriller, die in 2010 werd uitgebracht, is geschreven door Chevy Stevens. Ze is geboren in Vancouver Island, één van de plaatsen waar het verhaal zich afspeelt. Zelf werkt ze als makelaar en haar fantasieën over wat voor gruwelijke zaken er zich zouden kunnen voordoen tijdens een open huis, heeft de inspiratie gevormd voor haar verhaal.

Annie O’Sullivan is het hoofdpersonage van deze debuutroman. Ze is makelaar in Clayton Falls, een klein stadje op Vancouver Island. Ze leidt een vrijwel succesvol en gelukkig leven ondanks haar moeizame relatie met haar moeder. Enkele betere relaties zijn die van haar en haar vriend Luke, die een restauranteigenaar is, en met haar beste vriendin Christina, die ook makelaar is. Aan haar dagdagelijkse leventje komt al redelijk snel in het verhaal een einde. Het was een gewone dag waarop ze een open huis hield en net voordat ze huiswaarts wou vertrekken, komt er toch nog een man opdagen. Niets vreemd aan, toch? Ze toont het huis aan de man en hij is er zeer enthousiast over. Annie ziet het al voor haar, een zoveelste contract binnengehaald, maar het draait toch anders uit dan dat ze had gehoopt…

Het boek is opgedeeld in zesentwintig hoofdstukken. Elk hoofdstuk geeft een sessie van Annie en haar therapeut weer waarin ze stuk voor stuk vertelt over haar ontvoering, hoe zij haar leven probeert op te pakken en hoe anderen daarop reageren en een invloed op uitoefenen.

‘De Griezel’ is de naam die de ontvoerder krijgt van Annie, omdat ze zijn werkelijke naam niet te horen krijgt. Ze belandt samen met haar ontvoerder in een blokhut in de bergen. Dit is, naar mijn mening, een goede plaats omdat het een afgelegen gebied is wat de onmacht van het hoofdpersonage benadrukt (ze kan niet weglopen, waar moet ze heen?) en wat voor extra spanning zorgt. Wanneer Annie wordt binnengebracht, krijgen we meteen een goede beschrijving van hoe de blokhut er zou moeten uitgezien hebben, ‘‘… de twee ramen rechts hadden luiken of waren met planken dichtgetimmerd. Er brandden twee plafondlampen en, bij het bed, een wandlamp…’’. Ik vind dat de beschrijvingen die in het boek worden gegeven zeer gedetailleerd zijn, waardoor het makkelijker wordt een beeld te scheppen en mee te gaan in de verhaallijn. Ook het beschrijven van haar gevoelens wordt zeer goed weergegeven, dit heb ik opgemerkt omdat er, tijdens het lezen, heel wat spanning en emoties zich de vrije loop lieten. Het hoofdpersonage is ook heel direct, wat haar grappig maakt. Om dit even te illustreren gebruik ik een woord uit het boek dat zij heeft ‘uitgevonden’, namelijk een ‘Asodek’ wat ‘anoniem slachtoffer ontvoerd door een klootzak’ betekent. Dit is vrij duidelijk en direct, niet? Maar dit zorgt voor wat humor in het boek, want door heel het verhaal door te lezen, leer je haar beter kennen en appreciëren. Stevens heeft een mooi gebruik gemaakt van de afwisseling tussen spanning en dat kleine tikkeltje humor, wat het lezen zeer aangenaam maakt.

De naam die Annie haar ontvoerder geeft, is goed uitgekozen. Ik vind dit omdat het allesbehalve een dagdagelijkse ontvoerder is. Het enige normale aspect aan de gedachtegang en de daden van ‘de Griezel’ voor mij is dat hij haar meeneemt naar een afgelegen plaats. Bij het lezen van wat er verder op volgt, laat de naam ‘psychopaat’ in je opkomen. Annie moet vele vernederingen doorstaan en het lijkt wel alsof zij wordt heropgevoed door deze man. Ze mag maar op bepaalde tijdstippen naar de toilet, hij scheert elke dag haar benen op hetzelfde uur van de dag,… en daarbovenop wordt ze nog eens vele keren verkracht.

Annie slaagt erin om na ongeveer een jaar terug te ontsnappen uit deze verschrikkelijke blokhut, maar de vele trauma’s die ze heeft opgelopen maken het haar zeer moeilijk om haar leven terug op te pakken. Haar omgeving maakt het er haar niet veel makkelijker op en het lijkt wel of dat alles is veranderd wanneer ze terugkeert. Dit maakt het, volgens mij, het hoofdpersonage nog moeilijker omdat al de houvast die ze voor haar ontvoering had, nu lijkt verdwenen te zijn.

Toch slaagt ze er in, ondanks vele discussies en het moeizame contact met haar vrienden en familie, haar leven beetje bij beetje terug op te pakken. Deze positieve vooruitgang blijft echter niet lang duren en voordat ze het weet, komt ze zaken te weten dat ze liever nooit had geweten. Tijdens het onderzoek door de politie naar de ontvoerder, lijkt het gevaar dichter te zijn dan verwacht …

Ondanks de dikte van het boek, ben ik er in geslaagd dit vrijwel snel uit te lezen. Dit heb ik te danken aan de vlotte schrijfstijl en de goed uitgewerkte verhaallijn van het boek. Ik ben blij dat ik de uitdaging ben aangegaan deze 363 pagina’s te lezen en ik zou het zeker aanraden aan andere thrillerfans. Het verhaal sleept je mee en laat je terechtkomen in een andere wereld, kortom een uniek en geweldig boek en zeker de moeite waard om eens door te lezen!