De gloriedagen van Walter Gom

De tekst op de achterflap wist me te intrigeren en zorgde ervoor dat ik die boek wilde lezen, ook al wist ik niet goed wat ik er van mocht verwachten. Af en toe kom je zo een boek tegen dat je onverwachts uiterst positief verrast en dat was gelukkig het geval met ‘De gloriedagen van Walter Gom’.

Tijdens het lezen bleek al snel dat dit boek een aangename verrassing was. Walter Gom speelt daar uiteraard een grote rol bij. De term ‘uitzonderlijk’ lijkt te beperkt om deze man te omschrijven. Excentriek is dan weer wat overdreven. Eén ding is zeker … Walter Gom is een bijzonder personage. Een man die naar eigen zeggen geen talenten heeft en wiens grootste zorg is dat hij overlast ten alle tijde wil voorkomen.

Ik moest in het begin een beetje wennen aan de wisselende tijdstippen. We volgen het hele boek vanuit Iris haar perspectief, maar toch zit er steeds een afwisseling doorheen het verhaal. Zo wisselen fragmenten van hun allereerste kennismaking elkaar af met scènes waarin hun relatie zich al in een verder gevorderd stadium bevindt. Of volg je later in het verhaal zowel de ontwikkelingen op het werk als die in Iris familie.

Hierdoor duurde het iets langer vooraleer ik volledig in het verhaal opging, maar zodra dat het geval was kon ik enorm van dit boek genieten. Zowel van de grappige scènes als de ontroerende fragmenten. Net als Graeme Simsion slaagt Marcel Vaarmeijer er volgens mij perfect in om een personage tot leven te brengen dat net door zijn eigenaardigheden en imperfecties erg overtuigend overkomt.