Zodra in de eerste klas het mysterie van het geschreven woord ontrafeld werd, las ik alles wat los en vast zat. Geen biebboek was veilig voor het hongerige boekenwurmpje in mij. Als ik lees, vergeet ik de wereld om me heen en kom los van mijn eigen sores. Ik verslind dan ook elke letter die ik onder ogen krijg. Fictie en non-fictie, literatuur en lectuur, proza en poëzie. Zolang het maar smeuïg is. Want met lange tanden gortdroge woordenkost proberen weg te werken, is echt nergens voor nodig. Lezen moet namelijk vóór alles lekker zijn. De boeken, columns en recensies die ik zelf schrijf, probeer ik daarom ook altijd zo smakelijk mogelijk op te dienen. Zodat ik op mijn beurt lezers kan meetronen naar een ander universum waarin zij zich even heerlijk kunnen onderdompelen.