Interview James Patterson

James Patterson’s eerste boek, The Thomas Berryman number, won in 1967 gelijk maar de Edgar. Een goed begin is het halve werk, er zijn inmiddels nog 25 boeken gevolgd. Een deel van de boeken is in het Nederlands vertaald, namelijk de boeken met detective Alex Cross in de hoofdrol. (We wachten nog op de laatste twee delen.) Deze serie is overal ter wereld immens populair. Ook de serie over de vier jonge vrouwen die samen de ‘Women’s murder club’ vormen wint aan populariteit. Ook deze boeken zijn vertaald in het Nederlands. Ook Hollywood heeft James Patterson ontdekt: in 1997 werd Kiss the girls verfilmd, met Morgan Freeman in de hoofdrol. In 2001 kwam de verfilming van Along came a spider uit, ook met Morgan Freeman in de rol van Alex Cross (een heel goede keus, als u het mij vraagt). De filmrechten op 1st to die zijn ook al verkocht. Miracle on the 17th green is verfilmd voor tv.

James Patterson werd geboren en getogen in Newburgh, NY. In 1971, na het behalen van een summa cum laude graad in de Engelse literatuur, ging hij werken bij J. Walther Thompson (nog uitzoeken), waar hij van 1990 tot 1996, naast zijn schrijverscarrière, ook nog voorzitter van de raad van bestuur was.

En het houdt niet op: het volgende boek, Sam’s letter to Jennifer, komt al in juni 2004 uit.

Uw Alex Cross boeken zijn heel populair in Nederland. Hoe komt het dat het een serie geworden is? Was u al van plan om een serie over Alex Cross te schrijven of gebeurde het gewoon?
Nadat ik Along Came a Spider had ingeleverd bij de Amerikaanse en Engelse uitgevers, wilden ze beiden graag dat ik een contract tekende voor nog twee boeken. Ze wilden speciaal nog een boek over Alex Cross. En nu ben ik bijna klaar met het tiende.

Hetzelfde geldt eigenlijk voor de boeken over de ‘Women’s Murder Club’.
Toen ik ouder werd, werd ik wellicht een beetje slimmer. Ik was zeer zeker van plan om meer dan een boek te schrijven over de Women’s Murder Club. Ik heb net het vierde deel af… al heeft een van de oorspronkelijke heldinnen het inmiddels niet overleefd.

U zult wel vreselijk veel ideeën hebben liggen voor plots. Ik kan me voorstellen dat u voortdurend nieuwe ideeën opschrijft, maar waar haalt u de tijd vandaan om drie boeken per jaar te schrijven? Heeft u vaste tijden waarop u schrijft?
Ik heb een grote map vol ideeën – meer ideeën dan ik in twee of drie levens zou kunnen gebruiken. Maar ik schrijf over de ideeën die ik het beste vind. Ik schrijf zeven dagen per week, meestal van vijf tot acht uur ‘s morgens en dan laat in de middag nog.

Wat vindt u het leukste? Het schrijven of het rondreizen en lezers ontmoeten? Is het u wel eens gebeurd dat een van uw fans u een heel goed idée aanreikte voor een boek? Zo ja, welk boek was dat?
Ik heb een voorkeur voor het schrijven, maar mijn ego heeft een voorkeur voor het rondreizen. Het is erg leuk om te zien hoe er soms duizenden mensen voor een boekwinkel staan, omdat ze jouw werk zo goed vinden. Ik luister nooit naar ideeën van anderen. Ik zeg altijd tegen ze dat ze hun eigen boek moeten schrijven.

Hoe kwam het eigenlijk dat u schrijver werd? Duurde het lang voordat uw eerste boek gepubliceerd werd?
Ik had veel geluk, zo te zeggen. Mijn eerste manuscript, dat ik schreef toen ik 25 was, werd door eenendertig Amerikaanse uitgevers geweigerd. Toen het eindelijk geaccepteerd werd won het gelijk een Edgar Award voor ‘beste debuutthriller van het jaar’.

Hoe belangrijk zijn uw agent, uw redacteur en uw uitgever voor u? Zou u met iedereen wel kunnen werken of zoekt u iets specials in hen?
Ik ben een groot voorstander van teamwork en mijn agent, redacteur en uitgever voegen allemaal iets toe aan mijn boeken. Mijn redacteur en mijn agent begrijpen mijn stijl – die is heel intens, uitzonderlijk snel en soms een beetje overdriven. De laatste jaren ben ik de meest succesvolle thrillerauteur in Amerika, dus het team schijnt goed te werken.

Wie zou u willen zijn als u niet uzelf was?
Ik zou James Joyce willen zijn, gedurende de tijd dat hij ‘A Portrait of the Artist As A Young Man’ en ‘Dubliners’ schreef. Ik zou ook ‘Ulysses’ geschreven hebben, maar niet ‘Finnegans Wake’. In plaats daarvan zou ik de beste thriller aller tijden geschreven hebben. Grapje. Misschien de echtgenoot van Catherine Zeta-Jones? Nog een grapje…

Heeft u zelf nog wel tijd om te schrijven? Wie zijn uw favoriete auteurs?
Ik lees gewoonlijk twee tot drie boeken per week. Momenteel lees ik alleen Amerikaanse politieke non-fictie – boeken die voor of tegen President Bush en Senator Kerry zijn. Ik ben een grote fan van George Pelecanos, Michael Connelly, Dennis Lehane, Nelson DeMille en Ian Rankin.

In hoeveel talen zijn uw boeken vertaald? Zijn de Alex Cross boeken in elk land even populair? Of hebben verschillende landen verschillende voorkeuren?
Ik ben de tel kwijt – maar het zijn er meer dan dertig. Alex Cross doet het heel goed in Amerika, Engeland, Australië en West-Europa. Ik wacht nog op mijn grote doorbraak in Koerdistan.

U bent nu een kinderboek aan het schrijven. Op uw website zegt u dat dat het leukste is dat u in jaren gedaan heeft. Vind u het moeilijker om voor kinderen te schrijven dan voor volwassenen?
Nee, het is niet moeilijker, maar ik heb veel hulp van mijn eigen zesjarige zoon. Misschien moet hij me met al mijn boeken gaan helpen.

Wat zou u nog willen zeggen tegen uw fans in Nederland?
Ik wil hen graag bedanken omdat ze toch elke keer weer vijf of zes uur van hun leven investeren in het lezen van mijn boeken. Als ik schrijf, doe ik altijd of er één lezer tegenover mij aan tafel zit. Ik vertel die lezer een verhaal, want ik wil er zeker van zijn dat deze niet opstaat tot ik bij de laatste zin ben. Dus ik denk aan jullie allemaal.