Vasili Grossman (1905-1964) − voluit Vasili Semjonovitsj Grossman – was een Russische schrijver en journalist uit het Sovjettijdperk. Hij was van Joodse afkomst, maar kreeg geen joodse opvoeding. Hij studeerde aan de universiteit van Moskou af als ingenieur, maar vanaf 1936 wijdde hij zich volledig aan de literatuur. Hij was ook lid van de Russische Schrijversbond. Tijdens de Tweede Wereldoorlog reisde hij als oorlogscorrespondent mee met het Sovjetleger. De Slag om Stalingrad maakte hij van begin tot einde mee, en hij was er ook bij toen het Rode Leger de nazi-uitroeiingskampen van Majdanek en Treblinka bevrijdde. Zijn veelgelezen ooggetuigenverslagen maakten hem tot een beroemdheid in Rusland.

In zijn literaire werk uitte Grossman veelvuldig kritiek op het communisme en op de Sovjetleiders. Hij lag dan ook voortdurend op ramkoers met de staatscensuur die ervoor gezorgd heeft dat een belangrijk deel van zijn werk nooit werd gepubliceerd. Vooral de door Stalin georkestreerde pogroms tegen de Russische Joden verscherpten zijn kritische houding.  

In 1960 werd het manuscript van Leven & Lot, zijn belangrijkste roman waaraan hij tien jaar had gewerkt, net voor publicatie in beslag genomen vanwege té uitdrukkelijke kritiek op en onverbloemde afkeuring van het stalinistische regime, dat hij even misdadig vond als het nazisme van Hitler. Het boek, en alles wat ermee te maken had, bestond niet meer…  

De geruisloze verdwijning van zijn levenswerk heeft Grossman gekraakt. Hij stierf vier jaar later, in 1964, gedesillusioneerd en verbitterd.  

Ruim twintig jaar later dook in het westen plots toch een origineel manuscript van Leven & Lot  op, en kon dit fenomenale werk eindelijk gepubliceerd worden.