Auteur
Blogpost:
Geertrude Verweij
Gedachten
Je ziet niets bijzonders aan mij. Een magere, vrij lange vrouw van middelbare leeftijd, bruin haar in een piekerige vlecht, meestal gekleed in een simpel jurkje of een spijkerbroek met t-shirt, die regelmatig dromerig voor zich uit zit te kijken. Je zou verwachten dat zo iemand peinst over wat ze vanavond zal gaan koken, of droomt over een leuke jurk die ze wil kopen of nadenkt over nieuwe plantjes in de tuin... nou ja, iets simpels.
En daarom is het maar goed dat mensen geen gedachten kunnen lezen. Want als ik zo dromerig kijk, denk ik vaak aan moord. Of ontvoering. Of iets anders heftigs. Niet dat ik van plan ben zoiets zelf te gaan doen. Welnee, veel te veel gedoe. Bovendien zijn er in mijn echte leven geen personen waar ik definitief van af zou willen of die ik anderszins onder druk zou willen zetten. Ik kan het met de meeste mensen wel vinden.
Dave en Willem zijn mannen uit mijn nieuwste boek. Een boek dat eigenlijk een feelgood roman moet worden, maar dat toch vraagt om een klein beetje opwinding. Vind ik dan. Een van hen vermoorden is misschien iets te veel van het goede. Ik heb wel zin in een lekkere moord, maar dat kan ik beter bewaren voor een volgend boek. Want ooit wil ik een boek uitgeven dat niet draait om romantiek, maar puur om een moord die opgelost moet worden. Een ontvoering dan maar?
Ik peins verder, maar blijf toch ook hangen op het idee om weer eens een echt moordverhaal te schrijven. Het vervolgverhaal dat ik een paar jaar geleden op mijn website plaatste werd goed ontvangen. Misschien nog eens zoiets doen? Nee, eerst dat boek af. Ik zou zo graag willen aankondigen dat mijn elfde roman een feit is.
En ik ben er bijna. Ik moet er alleen nog even achter zien te komen naar welke climax ik nu al ruim 50.000 woorden aan het toewerken ben. Een vaag idee heb ik wel, maar helemaal duidelijk is het nog steeds niet. Moord, ontvoering, iets anders heftigs?
Mocht je mij ergens op een terrasje zien zitten, zo'n heel gewoon vrouwtje met een dromerige uitdrukking op haar gezicht, vraag dan niet waar ik aan denk. Je zou er maar van schrikken.
