Auteur
Blogpost:
Nanda Roep
Het hoogste woord #3 De opzet van het plot
Bij de presentatie van de literaire feelgood ‘Het hoogste woord’ werd schrijfster Nanda Roep geïnterviewd door collega-schrijfster (feelgood) Chantal van Gastel. Lees het interview terug in deze fijne blogserie!Deel 3: De opzet van het plot
CHANTAL VAN GASTEL:Zodra jij het verhaal begint, doe je eigenlijk best wel iets bijzonders want daar neem je de positie van de alwetende verteller in. Ja, echt leuk. Jij gooit alle – nou, niet álle – drie hele belangrijke gebeurtenissen al op tafel als een soort puzzelstukjes voor de lezer. Die moet eigenlijk daarna gaan begrijpen hoe dat in elkaar past. Je legt alle kaarten op tafel. Je zegt eigenlijk in het begin al van ‘nou, dit gaat al allemaal gebeuren, hou je maar vast’. Als lezer snappen wij dan nog niet hoe het in elkaar past, dus dat dat vond ik bijzonder. Misschien wil je dat stukje even voorlezen…?
NANDA ROEP:
Dit is dus gewoon de start van het boek… *Voor de blog-lezer: wil jij het ook zien? Download HIER JOUW INKIJKEXEMPLAAR!
CHANTAL VAN GASTEL:
We hebben het stukje nu gehad over het politiebureau en we hebben Adnan hier geïntroduceerd. Hij is een een jongetje met een taalachterstand. Liesbeth gaat die kinderen begeleiden. Zij komt, wat jij net ook zei, daardoor in een heel andere…
NANDA ROEP:
Wereld terecht. Ze kan gewoon niet geloven. Van Schrik. Sowieso kan ze niet geloven hoe haar leven geworden is, maar dan ontdekt ze eigenlijk die Adnan. Hij is het jochie dat haar een beetje de kriebels geeft, maar niet de kriebels die ze normaal krijgt van alle taalfouten die ze maken. Maar met de dingen die hij schrijft. Hij kan oprecht dingen verzinnen op een manier waardoor je het echt gelooft. En dat is voor haar wel een goede les. Uiteindelijk is het voor mij dubbelleuk, want het staat ook als een metafoor voor uitgeverij Adnan die ik gaandeweg heb opgericht. Deze heb ik opengesteld voor particulieren die hun eigen boek willen publiceren en die misschien niet door de gevestigde uitgevers worden aangenomen. De les die Liesbeth leert is dus ook een beetje een inzicht dat ik heb opgedaan door uit de gevestigde orde te stappen. Ik heb het allemaal natuurlijk schromelijk overdreven en alles heel cliché en groot gemaakt. Maar goed, daar staat Adnan een beetje symbool voor. Als je alleen maar let op zijn spelling, wat tegenwoordig veel gebeurt in bijvoorbeeld de taalmethodes, ja, dan belandt hij onderaan. Maar als je let op zijn creativiteit en op zijn mogelijkheden, ja dan schiet hij er helemaal bovenuit.
CHANTAL VAN GASTEL:
Daar komt ze op een bijzondere manier achter. Want Liesbeth is natuurlijk iemand die door haar houding ook wel wat vijanden heeft gemaakt. In haar carrière. En wat gebeurt er? Ze ontvangt dreigbrieven en daar is ze enorm door in shock. Maar niet om de reden waarom die zou denken…
NANDA ROEP:
Liesbeth krijgt een dreigbrief ook op een heel onlogische locatie. In die brief gaat het echt over haar en haar wordt geweld aangedaan. Maar zij begint die brieven te corrigeren. Zij wordt helemaal niet goed van hoe slecht het in haar ogen is opgesteld. Natuurlijk heeft ze haar werk niet meer, waarin ze manuscripten beoordeelde. Dus nu begint die dreigbrieven te beoordelen. Het is maar net…, ja, wij hebben daar ontzettend om gelachen.
CHANTAL VAN GASTEL:
Dat was een heel grappig stukje, want de shock die je normaal gesproken zou ervaren bij zo’n brief is niet dat je denkt: hoe durft iemand mij dit te sturen, zo slecht geschreven?
NANDA ROEP:
In plaats van zich bedreigd te voelen, is ze boos is om het type tekst dat ze krijgt. Hier zit ook iets dubbels achter, want zij corrigeert in die dreigbrieven de eerste oefeningen zoals ik die ooit als schrijver kreeg van mijn eerste uitgever.
Lees verder op de website!
Lees verder op mijn site
