Blogpost: Het zilveren meisje

Het is weer zover: vandaag weer een bezoek aan het leescafé: de voorpret

06-08-2017 door Het zilveren meisje 1 reactie

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Ik heb net gebeld of ze, ondanks de plaatselijke kermis (die ik graag aan me voorbij laat gaan) geopend zijn: jazeker, we zijn gewoon geopend. Binnenin me maakte mij lezershart een spectaculaire luchtoefening met salto's, in mijn keel begon het zelfs te kriebelen van enthousiasme. Over enkele uren zal ik er zijn. Ik lijk wel een jonge puppy die struikelt over zijn eigen poten omdat De Baas een tennisbal in de hand heeft. De hond gaat naar het park, ik ga naar het leescafé. Voor de zoveelste keer, en nee, ik schaam me er niet voor, en ook nee, ik stop er niet mee.

De missie:
Kijken of De ontdekking van de hemel er nog staat (ik wil een eigen exemplaar en moet er toch echt eens aan toekomen het te lezen.)
Kijken of ze toevallig het boekenweekgeschenk van enkele jaren terug nog hebben: De Pianoman, ik heb het al gelezen, maar weet het niet precies meer, een hunkering naar herlezing dus, van een eigen exemplaar (hoe dan ook).
Door naar de kinderboeken: Jip en Janneke, en misschien nog andere herkenbare boeken. Ja, ik weet dat ik er niks aan heb, maar toch wil ik het. Maakt niets uit. 
Om dan weer terug te gaan naar de nederlandse schrijvers, even kijken of ik nog Onmisbare Exemplaren over het hoofd heb gezien.
En dan als afsluiting de hersenwetenschap, of misschien zelfs psychologie, misschien dat daar ook nog iets tussen staat (het zal vast nog te vroeg zijn voor Het creatieve brein..)

Dit waren de voornemens, mogelijk dat er nog extra boeken blijven plakken (ik neem mijn grootste schoudertas standaard mee bij een bezoek. Ik ontken nog even dat mijn gezelschap een limiet heeft gesteld aan mijn terug te nemen boeken. Geheelonthouding gaat me prima af, maar met boeken is het niet eerlijk dat van me te vragen: een Onmogelijke opgave.) Hoe ik dat ga oplossen, zie ik met het eindresultaat wel.
Ik probeer kritisch te zijn (en me bewust te blijven van het feit dat ik helemaal geen plek meer over heb voor nieuwe boeken, eigenlijk..)

Dus nu tel ik de momenten af tot we aanstalten maken voor vertrek.
Ik heb een missie. 

Wordt vervolgd.