Blogpost:
Marloes
Het leven van een schrijver in de dop? Deel 4: wat als verleden tijd tegenwoordige tijd wordt?
… Voor ik begon met schrijven was mijn plan klaar. Rowell zou in de hij/zij-vorm, maar in de tegenwoordige tijd. Afstand scheppen en tegelijkertijd een opening tot emotionele betrokkenheid. Rowell moet verbazen, maar tegelijkertijd aandoenlijk zijn. Fleur zou andersom zijn. Zij moest in de ik-vorm, maar tegelijkertijd in de verleden tijd. De lezer moest vooral niet in haar buurt komen. Waarom? Ze mocht niet té dichtbij komen. Waarom? Geen idee! Misschien omdat Fleur toch wel Marloes…
En nu? Nu wordt alles anders! Fleur lachte niet, Fleur lacht. Fleur hoopte niet, Fleur hoopt. Fleur vloekte niet, Fleur vloekt. En dat betekent heel veel wijzigen. Heel veel. Elke ‘was’ wordt ‘is’ en bijna elke ‘toen’ wordt ‘dan’, ‘wanneer’ of ‘als’. Leuk? In het begin niet; mijn conceptplan werd zomaar omgegooid en mijn plan met voorbedachten rade werd een plan ad hoc