Blogpost: Evelien Walravens

Hoe het redden van de boekhandel mijn goede voornemen dwarsboomt (en ik dat helemaal niet erg vind)

14-01-2021 door Evelien Walravens 38 reacties

+7 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Het is inmiddels al een bekend riedeltje op sociale media. De hashtags om horeca, lokale winkels, culturele instellingen en nu ook de boekhandel te steunen tijdens dit afgelopen rare coronajaar vliegen je om de oren. En dat is heel begrijpelijk. Waar mogelijk probeer ik er dan ook gehoor aan te geven. In het weekend halen we altijd bij een restaurant ergens in de buurt een maaltijd af. Als ik iets nodig heb wat ik niet in de essentiele winkels kan krijgen probeer ik het eerst bij winkels in mijn regio of die het misschien bij me thuis kunnen bezorgen. Alleen als dit echt niet lukt, richt ik me pas op de grote webshops.

En nu is het dan al weer even 2021. Ik doe eigenlijk niet aan goede voornemens. Ik houd me er toch niet aan. Maar dit jaar was ik het écht van plan: even geen boeken kopen en eerst eens die enorme stapel nog te lezen boeken die ik al in huis verzameld heb proberen weg te werken. Het begon goed, de boeken die ik nog wilde hebben bestelde ik nog in het oude jaar (ja, heel slim!) en de Bol.com cadeaubonnen die ik nog had heb ik nu eens aan Lego voor manlief en mondkapjes besteed. De eerste veertien dagen van het nieuwe jaar ging ik dan ook met een goed gevoel in. En toen was daar de hastag #iksteunmijnboekhandel en aanverwanten. Je voelt het al aankomen, ik kreeg het moeilijk.

Het zal je dan ook niet verbazen dat ik overstag ging toen ik de oproep hier op Hebban en op sociale media voorbij zag komen. Leesvrienden die hun profielfoto's veranderden en hun aankopen mooi uitgelicht in hun stories lieten zien. Boekhandels en bekende schrijvers die in hartverscheurende filmpjes 'het volk' oproepen toch vooral een boek te kopen bij de lokale boekwinkels want als we dat niet meer doen dan zijn er straks na de lockdown geen boekwinkels meer. En geen boekwinkels betekent ook: geen nieuwe boeken! Dit kon ik toch niet laten gebeuren.

Dus kocht ik bij Boekhandel Stevens in Hoofddorp online niet een maar twee boeken, voor bijna zeventig euro. Ik heb het wel educatief gehouden met twee delen Russische literatuurgeschiedenis van een oud-docent van me, Willem G. Wessteijn. Zeer goed te gebruiken bij het lezen van al die Russen op de spot van de Literatuurclub hier op Hebban. Als ik dan toch mijn voornemen moet breken, dan ook meteen maar goed. En weet je, ik vind het niet eens erg. Het voelt alsof ik mijn burgerplicht heb gedaan. En ik ga het weer doen, volgende week, als mijn loon weer binnen is. En die week er op nog een keer, als ik nog wat geld heb overgehouden.

Ik besef dat er nog vele andere bedrijfstakken met hetzelfde probleem worstelen. Maar ik ga het even breder trekken: als we boeken niet als essentieel mogen beschouwen van Den Haag dan heb ik straks ook geen werk meer als bibliotheekmedewerker. Want geen boeken betekent vanzelfsprekend uiteindelijk ook geen bibliotheken meer! Wedden dat men dat nog niet heeft bedacht daar in onze regeringsstad?

Ik wens iedereen, hoe dan ook, veel sterkte en we komen hier wel uit!