"Dan kijkt Meja plotseling in de ogen van zijn overleden vader die ook duidelijk ontroerd is en met zachte stem tot hem spreekt: "Lieve Meja, mijn prachtige zoon, het is een wonder dat ik jou hier mag zien en heel kort met je mag spreken. Luister goed, want mijn tijd hier is uiterst beperkt. Nadat ik, zoals je weet, op Java door Nederlandse soldaten ben doodgeschoten is mijn geest hier op aarde gebleven. Het beeld dat je zojuist vasthield had ik voor jou gemaakt voor je twaalfde verjaardag, maar het werd door mijn moordenaars gestolen en mee naar Nederland gebracht. Voordat ze het meenamen had ik mij er in verscholen en ik ben er al die tijd in meegereisd. Ik heb onlangs twee van mijn moordenaars die nog leefden gevonden en ik heb wraak genomen na al die tijd. Helaas heeft me dat minder genoegdoening opgeleverd dan dat ik had gehoopt."
