Dit boek is een autobiografisch verhaal van een Nederlandse student die vijf jaar na de Praagse Lente wordt toegelaten tot de technische universiteit van Praag voor een stage chemische technologie. Hij komt terecht in een magische en swingende stad die hem meeneemt in een maalstroom van gebeurtenissen en allerlei herinneringen in hem wakker roept. Onderhuids zijn soms spanningen voelbaar als gevolg van het repressieve communistische regime. In de loop van zijn stage begint hij echter steeds meer te begrijpen van de schizofrenie die deze maatschappij gespleten houdt, en de wijze waarop het grootste deel van de bevolking onder de radar tracht te leven. Zijn geliefde resoneert als klankbord voor al zijn indrukken, zij het met enige vertraging: brieven zijn zeven weken lang het enige communicatiemiddel.
