EEN FOTO VERTELT
Vijftig familieverhalen van Chinezen uit Indonesië
‘Een foto vertelt’ is ontstaan uit de rubriek ‘Foto met Verhaal’ op de
website van de Stichting Chinese Indonesian Heritage Center. In
deze uitgave vinden vijftig foto’s met verhalen een permanente plek. In de
verhalen ligt een eeuw geschiedenis van Chinezen uit Indonesië besloten.
De vooroorlogse verhalen spreken meestal van een onbezorgde tijd met
titels als ‘Sinterklaas in de tropen’. Maar er wordt ook ingegaan op gevoelige
thema’s als het gemengde huwelijk of de realiteit van raciale segregatie
in de Nederlands-Indische maatschappij. Hachelijke situaties tijdens de
Japanse bezetting worden met humor en incasseringsvermogen doorstaan.
In de naoorlogse jaren treedt een kentering op. Er is meer en meer sprake
van een gevoel van onbehagen en onveiligheid, van toenemende druk om
uit Indonesië te vertrekken ‘voor de toekomst van de kinderen’. Een voor
een druppelt men Nederland binnen. Uit de verhalen spreekt opluchting
dat men voor Nederland heeft kunnen kiezen. Maar ergens knaagt de
twijfel: ‘Wie ben ik eigenlijk?’
De derde generatie, de kleinkinderen van grootouders die in de jaren vijftig
en zestig besloten Indonesië te verlaten, staat onbevangen tegenover de
geschiedenis. Vanuit de zekerheid van hun Nederlandse identiteit zijn ze
nieuwsgierig naar hun roots. ‘Een foto vertelt’ neemt deze generatie mee
naar hun Chinees-Indonesisch verleden.
Vijftig familieverhalen van Chinezen uit Indonesië
‘Een foto vertelt’ is ontstaan uit de rubriek ‘Foto met Verhaal’ op de
website van de Stichting Chinese Indonesian Heritage Center. In
deze uitgave vinden vijftig foto’s met verhalen een permanente plek. In de
verhalen ligt een eeuw geschiedenis van Chinezen uit Indonesië besloten.
De vooroorlogse verhalen spreken meestal van een onbezorgde tijd met
titels als ‘Sinterklaas in de tropen’. Maar er wordt ook ingegaan op gevoelige
thema’s als het gemengde huwelijk of de realiteit van raciale segregatie
in de Nederlands-Indische maatschappij. Hachelijke situaties tijdens de
Japanse bezetting worden met humor en incasseringsvermogen doorstaan.
In de naoorlogse jaren treedt een kentering op. Er is meer en meer sprake
van een gevoel van onbehagen en onveiligheid, van toenemende druk om
uit Indonesië te vertrekken ‘voor de toekomst van de kinderen’. Een voor
een druppelt men Nederland binnen. Uit de verhalen spreekt opluchting
dat men voor Nederland heeft kunnen kiezen. Maar ergens knaagt de
twijfel: ‘Wie ben ik eigenlijk?’
De derde generatie, de kleinkinderen van grootouders die in de jaren vijftig
en zestig besloten Indonesië te verlaten, staat onbevangen tegenover de
geschiedenis. Vanuit de zekerheid van hun Nederlandse identiteit zijn ze
nieuwsgierig naar hun roots. ‘Een foto vertelt’ neemt deze generatie mee
naar hun Chinees-Indonesisch verleden.