Een waargebeurd verhaal. Niet door de schrijver bedacht, het is hem overkomen. Tijdens een indrukwekkende uitvaartplechtigheid ergens in de Zaanstreek, moet hij onvermijdelijk terugdenken aan zijn jonge jaren. Een dochter van de overledene was zijn eerste en meteen al serieuze ‘vaste verkering’. De liefde duurde bijna vier jaar, maar hield uiteindelijk geen stand. Zij besloot uit zijn leven te verdwijnen. Voor altijd. Groot verdriet. Natuurlijk sleet het en maakte plaats voor prettige, blijvende herinneringen. Tot zover eigenlijk niets bijzonders.
Niets bijzonders? Na ruim een halve eeuw maakt zijn eerste liefde het verhaal van toen weer springlevend. Op een vreemde manier, nu waard om opgetekend te worden. Het lukt hem niet haar weer te ontmoeten. Toch krijgt zij het voor elkaar om zijn leven voor de tweede keer grondig overhoop te halen. Niet lang na de uitvaart beginnen ogenschijnlijk onbenullige zaken zijn aandacht te trekken. Emoties, er klopt iets niet, ze doet hem zelfs pijn. Waarom? Dit móét hij uitzoeken. Zijn conclusies zijn zó onwaarschijnlijk dat hij aanvankelijk weigert ze te geloven. Zijn de mooie herinneringen al die tijd niet meer geweest dan schone schijn?
Niets bijzonders? Na ruim een halve eeuw maakt zijn eerste liefde het verhaal van toen weer springlevend. Op een vreemde manier, nu waard om opgetekend te worden. Het lukt hem niet haar weer te ontmoeten. Toch krijgt zij het voor elkaar om zijn leven voor de tweede keer grondig overhoop te halen. Niet lang na de uitvaart beginnen ogenschijnlijk onbenullige zaken zijn aandacht te trekken. Emoties, er klopt iets niet, ze doet hem zelfs pijn. Waarom? Dit móét hij uitzoeken. Zijn conclusies zijn zó onwaarschijnlijk dat hij aanvankelijk weigert ze te geloven. Zijn de mooie herinneringen al die tijd niet meer geweest dan schone schijn?
