Na ALLEEN MAAR KIJKEN bleef het toch kriebelen bij Theo Mestrum. Uit nieuw en nog niet gepubliceerd materiaal heeft hij samen met Guido Vernuysse een tweede bundel aforismen samengesteld, getiteld EN ZIE HOE ALLES HETZELFDE BLIJFT. De inhoud is wederom zwartgallig, maar wel met een knipoog en een kwinkslag.
De meeste mensen vinden het moeilijk om te erkennen dat de wereld, los van alle technologische ontwikkelingen, in wezen niet verandert. Sterker, het is in de mode om juist het tegenovergestelde uit te dragen. Telkens overschreeuwt men daarbij de realiteitszin, die zich natuurlijk onverminderd blijft opdringen.
Om de bestendigheid der dingen te kunnen aanvaarden is starheid misschien een goede raadgever. Ergens in deze bundel zegt Theo: “Er zijn in ieder geval twee dingen constant in het heelal: de lichtsnelheid en ik.”
De meeste mensen vinden het moeilijk om te erkennen dat de wereld, los van alle technologische ontwikkelingen, in wezen niet verandert. Sterker, het is in de mode om juist het tegenovergestelde uit te dragen. Telkens overschreeuwt men daarbij de realiteitszin, die zich natuurlijk onverminderd blijft opdringen.
Om de bestendigheid der dingen te kunnen aanvaarden is starheid misschien een goede raadgever. Ergens in deze bundel zegt Theo: “Er zijn in ieder geval twee dingen constant in het heelal: de lichtsnelheid en ik.”
