De geautoriseerde biografie van Paul-Jan Bakker, cricketnomade uit Nederland
Over Paul-Jan Bakker
Paul-Jan Bakker werd op 19 augustus 1957 geboren in Vlaardingen. Al snel verhuisde hij naar Den Haag. Daar werd hij lid van de Haagse Voetbal en Cricket Vereniging Quick. Hoewel cricket hem aanvankelijk maar matig kon bekoren – Bakker maakte zelfs een kortstondig uitstapje naar de tennisbaan – groeide de liefde voor de koninklijke sport hand in hand met zijn talent ervoor. In 1973 debuteerde Paul-Jan voor het eerste cricketteam van de ‘Haantjes’, geuzennaam van Quickers.
Begin jaren tachtig vertrok ‘PJ’ naar Zuid-Afrika om vlieguren te maken en daarmee zijn droom, piloot worden, te verwezenlijken. Vliegenier zou Paul-Jan nooit worden, wel topcricketer. Met enige omwegen belandde hij bij het op hoog niveau spelende Greenpoint, in Kaapstad. PJ debuteerde voor het Nederlands elftal en speelde zich door goede prestaties bij Greenpoint in de kijker bij Hampshire, een Engelse topclub. In 1985, door misverstanden een jaar later dan gepland, tekende hij als eerste Nederlander ooit een profcontract bij de ‘county’. Maar liefst acht seizoenen lang speelde ‘Nip’, een bijnaam die hem vrijwel direct ten deel viel (Nip Bakker klinkt met enige dichterlijke vrijheid hetzelfde als ‘nip back’, het effect dat hij bowlde), met en tegen de groten der aarde: Marshall, Gower, Smith, Nicholas, Lamb, Gooch, Botham, Richards, Tendulkar en vele anderen
In 1993 keerde Paul-Jan terug naar Quick. Onder zijn captaincy promoveerden de Hanen meteen naar de Hoofdklasse. Drie later nam hij afscheid op het hoogste podium, tijdens het wereldkampioenschap cricket in India, Pakistan en Sri Lanka. Op een lager niveau bleef PJ een graag gezien gezicht op internationale cricketvelden. Met de MCC, Flamingo’s, Holcott Arcadians en Roosters was hij tot en met 2003 actief beoefenaar van een sport, die hem zijn hele leven lang bezighield. En houdt. In 2007 was hij interim-bondscoach van het Nederlands elftal.
Over het boek
NIP vertelt over Paul-Jans jeugd en over hoe hij in aanraking kwam met cricket. De biografie beschrijft wat hem bewoog naar Zuid-Afrika te gaan en hoe hij topsport beoefende in een land verscheurd door apartheid. En hoe hij zich in Engeland, als afgezant van een cricketland vergelijkbaar met IJsland bij voetbal, manifesteerde tussen de grootste karakters uit de cricketgeschiedenis. NIP gaat niet alleen over de opkomst en afbouw van PJ’s cricketcarrière, met een op zijn zachtst gezegd opmerkelijk WK als eindpunt, maar bijvoorbeeld ook over werken in Zwitserland, Sint Maarten als vast vakantieoord en een ontmoeting met de prinsen van Oranje.
De biografie van Paul-Jan Bakker leest het ene moment als een schelmenroman, dan weer als een sportkroniek. NIP beschrijft het leven van een ‘sophisticated gentleman’, playboy en topsporter ineen. Nooit een poseur, altijd in volle overtuiging, met liefde voor het spel.
Over de schrijvers
Krijn Vrolijk (9 april 1969, Den Haag) schreef al eerder over cricket in de Haagsche Courant, het Weekblad Cricket en in zijn boek Hanendaden. Hij is voorzitter van Quicks communicatiecommissie, was leider van Quick I, is dat nu van het tweede en heeft een hoogste score van 31, waarmee hij vooral wil zeggen dat hij nooit op enig niveau crickette, maar wel veel van de sport houdt.
Derick Maarleveld (8 september 1956, Den Haag) is cricketliefhebber in zijn diepste vezels. Hij speelde samen met Paul-Jan in de Nederlandse jeugd, Nederland Under 23 en Quick I, was als cricketvoorzitter van Quick verantwoordelijk voor de Quick Cricket School en als bestuurslid van de KNCB voor de Dutch Lions Cricket Academy. Met de Roosters tourde Derick naar Kaapstad, waar hij getuige was van PJ’s laatst gebowlde bal. Hij schreef al eerder boeken over politieke kopstukken (Obama, Rutte) en ‘business’ (It all begins with people).
Over Paul-Jan Bakker
Paul-Jan Bakker werd op 19 augustus 1957 geboren in Vlaardingen. Al snel verhuisde hij naar Den Haag. Daar werd hij lid van de Haagse Voetbal en Cricket Vereniging Quick. Hoewel cricket hem aanvankelijk maar matig kon bekoren – Bakker maakte zelfs een kortstondig uitstapje naar de tennisbaan – groeide de liefde voor de koninklijke sport hand in hand met zijn talent ervoor. In 1973 debuteerde Paul-Jan voor het eerste cricketteam van de ‘Haantjes’, geuzennaam van Quickers.
Begin jaren tachtig vertrok ‘PJ’ naar Zuid-Afrika om vlieguren te maken en daarmee zijn droom, piloot worden, te verwezenlijken. Vliegenier zou Paul-Jan nooit worden, wel topcricketer. Met enige omwegen belandde hij bij het op hoog niveau spelende Greenpoint, in Kaapstad. PJ debuteerde voor het Nederlands elftal en speelde zich door goede prestaties bij Greenpoint in de kijker bij Hampshire, een Engelse topclub. In 1985, door misverstanden een jaar later dan gepland, tekende hij als eerste Nederlander ooit een profcontract bij de ‘county’. Maar liefst acht seizoenen lang speelde ‘Nip’, een bijnaam die hem vrijwel direct ten deel viel (Nip Bakker klinkt met enige dichterlijke vrijheid hetzelfde als ‘nip back’, het effect dat hij bowlde), met en tegen de groten der aarde: Marshall, Gower, Smith, Nicholas, Lamb, Gooch, Botham, Richards, Tendulkar en vele anderen
In 1993 keerde Paul-Jan terug naar Quick. Onder zijn captaincy promoveerden de Hanen meteen naar de Hoofdklasse. Drie later nam hij afscheid op het hoogste podium, tijdens het wereldkampioenschap cricket in India, Pakistan en Sri Lanka. Op een lager niveau bleef PJ een graag gezien gezicht op internationale cricketvelden. Met de MCC, Flamingo’s, Holcott Arcadians en Roosters was hij tot en met 2003 actief beoefenaar van een sport, die hem zijn hele leven lang bezighield. En houdt. In 2007 was hij interim-bondscoach van het Nederlands elftal.
Over het boek
NIP vertelt over Paul-Jans jeugd en over hoe hij in aanraking kwam met cricket. De biografie beschrijft wat hem bewoog naar Zuid-Afrika te gaan en hoe hij topsport beoefende in een land verscheurd door apartheid. En hoe hij zich in Engeland, als afgezant van een cricketland vergelijkbaar met IJsland bij voetbal, manifesteerde tussen de grootste karakters uit de cricketgeschiedenis. NIP gaat niet alleen over de opkomst en afbouw van PJ’s cricketcarrière, met een op zijn zachtst gezegd opmerkelijk WK als eindpunt, maar bijvoorbeeld ook over werken in Zwitserland, Sint Maarten als vast vakantieoord en een ontmoeting met de prinsen van Oranje.
De biografie van Paul-Jan Bakker leest het ene moment als een schelmenroman, dan weer als een sportkroniek. NIP beschrijft het leven van een ‘sophisticated gentleman’, playboy en topsporter ineen. Nooit een poseur, altijd in volle overtuiging, met liefde voor het spel.
Over de schrijvers
Krijn Vrolijk (9 april 1969, Den Haag) schreef al eerder over cricket in de Haagsche Courant, het Weekblad Cricket en in zijn boek Hanendaden. Hij is voorzitter van Quicks communicatiecommissie, was leider van Quick I, is dat nu van het tweede en heeft een hoogste score van 31, waarmee hij vooral wil zeggen dat hij nooit op enig niveau crickette, maar wel veel van de sport houdt.
Derick Maarleveld (8 september 1956, Den Haag) is cricketliefhebber in zijn diepste vezels. Hij speelde samen met Paul-Jan in de Nederlandse jeugd, Nederland Under 23 en Quick I, was als cricketvoorzitter van Quick verantwoordelijk voor de Quick Cricket School en als bestuurslid van de KNCB voor de Dutch Lions Cricket Academy. Met de Roosters tourde Derick naar Kaapstad, waar hij getuige was van PJ’s laatst gebowlde bal. Hij schreef al eerder boeken over politieke kopstukken (Obama, Rutte) en ‘business’ (It all begins with people).
