Rosemarie is de sleutelfiguur in deze bundel verhalen en beschouwingen. In het openingsverhaal beschrijft de auteur hoe hij in verwarring werd gebracht toen zij vlak na de oorlog als pleegkind werd opgenomen in zijn ouderlijk huis. Een engel uit een vreemde wereld, van wie niet duidelijk is of zij een onheilspellende dan wel blijde boodschap heeft te verkondigen. Het verhaal van Rosemarie vertelt met welke blik in deze bundel tegen de werkelijkheid wordt aangekeken. De auteur leidt ons naar gebieden die net buiten ons blikveld liggen en die ons verwonderen wanneer we er toch bij toeval een glimp van opvangen. Bladerend door fotoboeken wandelend door dierentuinen en musea van dode zielen wijst hij naar plaatsen die ondoorgrondelijke geheimen in petto lijken te hebben.
