‘Ontwikkelingssamenwerking is tot op de dag van vandaag een gevecht tussen bottom-uppers en top-downers; tussen degenen die de wensen van de lokale bevolking serieus nemen en degenen die vanuit híér menen te kunnen bepalen hoe de mensen zich dáár moeten ontwikkelen.’
Het is een uitspraak die Marc Broere optekent in Berichten over armoede. Broere
observeert als journalist al twintig jaar lang Nederlands ontwikkelingswerk in het buitenland.
Hij ontmoette vele ontwikkelingswerkers, van zelfverklaarde ‘halve godheden’
tot ontnuchterde ploeteraars die openhartig vertelden over de dilemma’s van hun vak. In zijn persoonlijke beschouwing van de recente geschiedenis van de Nederlandse ontwikkelingssector plaatst hij hun uitspraken in de context van continu veranderende trends en ongedurig politiek beleid.
Broere toont aan hoe de voorwaarden voor effectieve armoedebestrijding steeds meer onder druk worden gezet. Toen ontwikkelingssamenwerking in de jaren zestig op gang kwam, was ‘hulp’ in opzet niet meer dan een duwtje in de rug van ontwikkelingslanden om op eigen benen te komen staan. Hulp was als het ware het bijgerecht, eerlijke handel het hoofdgerecht. Maar met de wereldwijd opgelegde Millenniumdoelen is hulp ten onrechte van bijgerecht tot hoofdgerecht verworden. Broere legt uit dat het mede daardoor onvermijdelijk was dat de sector onder vuur is komen te liggen.
Op zoek naar een meer zinvolle aanpak geeft Marc Broere voorbeelden van het soort
ontwikkelingswerk dat volgens hem de toekomst heeft, en raadt hij ontwikkelingsorganisaties aan om op een realistische manier te communiceren over de beperkingen en mogelijkheden van hun werk.
Het is een uitspraak die Marc Broere optekent in Berichten over armoede. Broere
observeert als journalist al twintig jaar lang Nederlands ontwikkelingswerk in het buitenland.
Hij ontmoette vele ontwikkelingswerkers, van zelfverklaarde ‘halve godheden’
tot ontnuchterde ploeteraars die openhartig vertelden over de dilemma’s van hun vak. In zijn persoonlijke beschouwing van de recente geschiedenis van de Nederlandse ontwikkelingssector plaatst hij hun uitspraken in de context van continu veranderende trends en ongedurig politiek beleid.
Broere toont aan hoe de voorwaarden voor effectieve armoedebestrijding steeds meer onder druk worden gezet. Toen ontwikkelingssamenwerking in de jaren zestig op gang kwam, was ‘hulp’ in opzet niet meer dan een duwtje in de rug van ontwikkelingslanden om op eigen benen te komen staan. Hulp was als het ware het bijgerecht, eerlijke handel het hoofdgerecht. Maar met de wereldwijd opgelegde Millenniumdoelen is hulp ten onrechte van bijgerecht tot hoofdgerecht verworden. Broere legt uit dat het mede daardoor onvermijdelijk was dat de sector onder vuur is komen te liggen.
Op zoek naar een meer zinvolle aanpak geeft Marc Broere voorbeelden van het soort
ontwikkelingswerk dat volgens hem de toekomst heeft, en raadt hij ontwikkelingsorganisaties aan om op een realistische manier te communiceren over de beperkingen en mogelijkheden van hun werk.
