De schrijver is een natuurkundige van vijfenveertig jaar. Hij verblijft een week aan zee en verkent daar in eenzaamheid de nevelige grenzen van zijn eigen natuur. 'Ik ben een oud boudoir vol verwelkte rozen.' Kleine voorvallen leiden naar pijnlijke herinneringen die slecht passen bij zijn modellen van de werkelijkheid. Een bekentenis in brieven.
