De vijftienjarige Claire is druk met school, vriendinnen, babysitten en een nieuw vriendje. Haar moeder is gynaecoloog en draait vaak overuren in het ziekenhuis. Het is dan ook geen wonder dat moeder en dochter elkaar weinig zien. Daardoor verloopt hun communicatie voornamelijk via briefjes op de keukentafel. In eerste instantie gaan die over alledaagse dingen: 'Lieverd, kun jij nog wat appels halen? En ene Michael heeft voor je gebeld.'
En: 'Mam, je bent alweer mijn zakgeld vergeten!'
Maar langzaamaan veranderen de briefjes van toon, als blijkt dat de moeder ziek is.
Wat volgt is een aangrijpend verhaal over ziekte en afscheid, dat alle generaties in het hart zal treffen.
Briefjes op de keukentafel bevat weinig woorden, maar zegt des te meer.
En: 'Mam, je bent alweer mijn zakgeld vergeten!'
Maar langzaamaan veranderen de briefjes van toon, als blijkt dat de moeder ziek is.
Wat volgt is een aangrijpend verhaal over ziekte en afscheid, dat alle generaties in het hart zal treffen.
Briefjes op de keukentafel bevat weinig woorden, maar zegt des te meer.
