Abdellah groeit op in Salé, Marokko. Hij deelt er samen met zijn moeder, zijn zes zussen en zijn jongere broertje Mustafa één slaapkamer. Zijn vader en zijn oudere broer Abdelkébir bezitten ieder een eigen kamer. Het is een warm nest, waar de lichamelijkheid onontkoombaar is. Abdellah geniet van de seksuele bedrijvigheid van zijn ouders, het brengt ook zijn eigen begeerte naar de oppervlakte. Begeerte naar film, naar literatuur, naar het leven. Hij vat een liefde op voor zijn aanbeden oudere broer Abdelkébir en ziet dines voorgenomen huwelijk met lede ogen aan. Dan ontmoet hij de Zwitser Jean, in zijn ogen de belichaming van de Europese intellectueel. Voor hem en voor zijn studie vertrekt Abdellah naar Genève, waar hij zijn innerlijke ontdekkingsreis voortzet. Zullen al zijn verlangens daar worden bevredigd? Broederliefde is even rauw als delicaat. Met zijn poëtische bekentenissen toont Taïa zich een kind van deze tijd, op zoek naar evenwicht tussen de Marokkaanse traditie en de westerse cultuur, tussen verwarring en ambitie. Zijn pen is zijn wapen tegen de hypocrisie - moedig en ontroerend. Abdellah Taïa (Salé, Marokko, 1973) woont in Parijs. Eerder schreef hij Mon Maroc (Editions Séguier 2000) en Le Rouge du tarbouche (Editions Séguier 2005). 'Hartverscheurend' - Vrij Nederland 'Abdellah Taïa is het gezicht van een samenleving die op twee snelheden draait.' - NRC Handelsblad 'Een gevoelige, serieuze schrijver.' - Kees Beekmans in De Groene Amsterdammer 'Ik schrijf niet om te zeggen: ik ben homoseksueel. Ik schrijf omdat het voor mij noodzakelijk is.' - Pref 'Bij Abdellah Taïa is de eenzaamheid nooit zwart, de seks nooit schunnig, is het leven mooi.' - Marie France
