De manier waarop samenlevingen solidariteit organiseren verschilt. In Nederland speelt de verzorgingsstaat hierbij een grote rol. Burgers betalen belastingen en organiseren hun lotsverbondenheid en onderlinge zorg voor een belangrijk deel via de overheid en maatschappelijke organisaties.
Dit systeem van indirecte solidariteit kent voordelen, maar staat ook onder druk. Naast het financiële-houdbaarheidsvraagstuk geeft de bureaucratie van de verzorgingsstaat weinig ruimte voor directe solidariteit in de vorm van de creatieve en persoonlijke inbreng van burgers.
Deze studie gaat, vanuit christelijk-sociale waarden en tegen de achtergrond van recente maatschappelijke ontwikkelingen, in op de vraag hoe er meer ruimte voor directe solidariteit kan ontstaan. Daarmee formuleren de auteurs een perspectief op de gewenste verhoudingen tussen overheid, markt en samenleving in het organiseren van solidariteit en geven zij een aantal aanbevelingen die de coöperatiemaatschappij dichter bij kan brengen.
Dit systeem van indirecte solidariteit kent voordelen, maar staat ook onder druk. Naast het financiële-houdbaarheidsvraagstuk geeft de bureaucratie van de verzorgingsstaat weinig ruimte voor directe solidariteit in de vorm van de creatieve en persoonlijke inbreng van burgers.
Deze studie gaat, vanuit christelijk-sociale waarden en tegen de achtergrond van recente maatschappelijke ontwikkelingen, in op de vraag hoe er meer ruimte voor directe solidariteit kan ontstaan. Daarmee formuleren de auteurs een perspectief op de gewenste verhoudingen tussen overheid, markt en samenleving in het organiseren van solidariteit en geven zij een aantal aanbevelingen die de coöperatiemaatschappij dichter bij kan brengen.
