In dit boek beschrijft Jaap Riemens het bewogen leven van een
papierhandelaar die eigenlijk rabbijn had willen worden: Meijer
Groen (1915), wiens naam onlosmakelijk verbonden is met de
Joodse Gemeente van Zutphen.
In 1932 kwam hij naar deze stad, waar de joodse gemeenschap
hem met open armen ontving. Hij kwam dagelijks in de sjoel en
vond werk bij papierwarenfabriek Holland. Die onderneming ging
eind jaren ’30 ter ziele en Meijer begon voor zichzelf.
In 1940 brak de oorlog uit. Toen alle joden uit de provincie weg
moesten dook Meijer onder in Amsterdam, samen met zijn vrouw
Roosje, met wie hij in ‘42 trouwde. Ze werden verraden, opgepakt
en gedeporteerd naar Westerbork. Na 15 maanden werden
de Groens in beestenwagons vervoerd naar Theresienstadt, waar
honger, ziekte en dood altijd op de loer lagen.
Na de bevrijding bouwde Groen alles weer vanaf de grond op:
zijn zaak, de Joodse Gemeente en zijn eigen leven. Zijn oorlogsverleden
heeft hij naar eigen zeggen geheel verwerkt; als hij niet
kon slapen, lag hij eindeloos alles te reconstrueren. Enkele jaren
nadat zijn vrouw overleed besloot Meijer Groen zich permanent
in Israël te vestigen.
In 1940 hoorde Meijer als gemobiliseerd soldaat de Duitse vliegtuigen
overkomen. ‘Dat overleef ik wel’, zei hij. Het is altijd zijn
parool gebleven.
papierhandelaar die eigenlijk rabbijn had willen worden: Meijer
Groen (1915), wiens naam onlosmakelijk verbonden is met de
Joodse Gemeente van Zutphen.
In 1932 kwam hij naar deze stad, waar de joodse gemeenschap
hem met open armen ontving. Hij kwam dagelijks in de sjoel en
vond werk bij papierwarenfabriek Holland. Die onderneming ging
eind jaren ’30 ter ziele en Meijer begon voor zichzelf.
In 1940 brak de oorlog uit. Toen alle joden uit de provincie weg
moesten dook Meijer onder in Amsterdam, samen met zijn vrouw
Roosje, met wie hij in ‘42 trouwde. Ze werden verraden, opgepakt
en gedeporteerd naar Westerbork. Na 15 maanden werden
de Groens in beestenwagons vervoerd naar Theresienstadt, waar
honger, ziekte en dood altijd op de loer lagen.
Na de bevrijding bouwde Groen alles weer vanaf de grond op:
zijn zaak, de Joodse Gemeente en zijn eigen leven. Zijn oorlogsverleden
heeft hij naar eigen zeggen geheel verwerkt; als hij niet
kon slapen, lag hij eindeloos alles te reconstrueren. Enkele jaren
nadat zijn vrouw overleed besloot Meijer Groen zich permanent
in Israël te vestigen.
In 1940 hoorde Meijer als gemobiliseerd soldaat de Duitse vliegtuigen
overkomen. ‘Dat overleef ik wel’, zei hij. Het is altijd zijn
parool gebleven.
