Over schrijven moet je niet ingewikkeld doen, vindt Herman Sandman. Niet gaan zitten wachten op inspiratie, ingeving of inblazing, het is een kwestie van doen en van plannen wanneer je wat gaat doen. Na je werk, tussen het wegbrengen en ophalen van je zoons, voor het eten. Schrijven is doen.
En schrijven doet Sandman. Naast z'n werk, hij is journalist bij het Dagblad van het Noorden, schrijft hij boeken over het literaire leven in Groningen, over rocker annex chemicus Appie Alberts en columns en verhalen. In voorbereiding is een biografie over de voetballegende Milko Djurovski.
Hij schrijft elke week in ieder geval een column, een spitsvondige en humoristische beschouwing over en uit het alledaagse leven. Sandman is een man van de Veenkoloniën, dat deel van Oost-Groningen waarvan iedereen denkt dat daar nooit iets noemenswaardigs gebeurt. Dat klopt ook, maar Herman Sandman kan daar wél superieur over schrijven. In enkele pennenstreken zet hij het leven van de Veenkoloniaal neer en dan blijkt dat leven ook weer niet zo heel veel af te wijken van dat van andere wereldburgers die proberen er elke dag het beste van te maken.
Sandman schrijft bijzonder humoristisch, waarbij het understatement een van zijn meest beproefde stijlmiddelen is. In De eeuwige Veenkoloniaal combineert hij die humor met weemoed en levensfilosofie. Op zijn Gronings, uiteraard.
En schrijven doet Sandman. Naast z'n werk, hij is journalist bij het Dagblad van het Noorden, schrijft hij boeken over het literaire leven in Groningen, over rocker annex chemicus Appie Alberts en columns en verhalen. In voorbereiding is een biografie over de voetballegende Milko Djurovski.
Hij schrijft elke week in ieder geval een column, een spitsvondige en humoristische beschouwing over en uit het alledaagse leven. Sandman is een man van de Veenkoloniën, dat deel van Oost-Groningen waarvan iedereen denkt dat daar nooit iets noemenswaardigs gebeurt. Dat klopt ook, maar Herman Sandman kan daar wél superieur over schrijven. In enkele pennenstreken zet hij het leven van de Veenkoloniaal neer en dan blijkt dat leven ook weer niet zo heel veel af te wijken van dat van andere wereldburgers die proberen er elke dag het beste van te maken.
Sandman schrijft bijzonder humoristisch, waarbij het understatement een van zijn meest beproefde stijlmiddelen is. In De eeuwige Veenkoloniaal combineert hij die humor met weemoed en levensfilosofie. Op zijn Gronings, uiteraard.
