Jacq Engels (1896-1982) was een vurig socialist van het eerste uur. De Idealist is het verhaal van zijn jeugd in bittere armoede, zijn jonge jaren in de jeugdbeweging, zijn zoektocht naar geestverwanten in partijen, bewegingen en groeperingen, zijn teleurstellingen en het wantrouwen waarmee hij geconfronteerd werd. Zijn geloof in de betere wereld die ooit zou komen, heeft hij zijn leven lang behouden. ‘Ik heb gewerkt in vele werkplaatsen, maar ik bleef bij mijn ambacht,’ zei hij. Dat ambacht was zoveel mogelijk mensen te bereiken en te overtuigen van de noodzaak te strijden voor het heilig doel. Hij schreef artikelen in alle bladen die hem ruimte gaven, hij sprak op bijeenkomsten in kleine kring en in vergaderingen van honderd mensen.
In de jaren ’20 en ’30, de tijd van de massale werkloosheid, schreef en sprak hij onder de schuilnaam Jelle Boersma (met in gedachten zijn grote held Pieter Jelles Troelstra), omdat hij anders zeker niet meer aan het werk zou komen. “Arbeiders aller landen, verenigt u!” was de leus. Dat in 1914 de arbeiders zich toch weer in oorlog zouden laten sturen, was een grote teleurstelling voor hem. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wekte hij illegaal met kleine groepen. Hij was altijd voor geweldloosheid en zijn grote voorbeeld was Gandhi. Zijn persoonlijk leven was al even onstuimig. Het socialisme zag hij altijd iets van de verre toekomst. Dat de praktijk soms sterker was dan de principes ... ach, hij was ook maar een mens.
In de jaren ’20 en ’30, de tijd van de massale werkloosheid, schreef en sprak hij onder de schuilnaam Jelle Boersma (met in gedachten zijn grote held Pieter Jelles Troelstra), omdat hij anders zeker niet meer aan het werk zou komen. “Arbeiders aller landen, verenigt u!” was de leus. Dat in 1914 de arbeiders zich toch weer in oorlog zouden laten sturen, was een grote teleurstelling voor hem. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wekte hij illegaal met kleine groepen. Hij was altijd voor geweldloosheid en zijn grote voorbeeld was Gandhi. Zijn persoonlijk leven was al even onstuimig. Het socialisme zag hij altijd iets van de verre toekomst. Dat de praktijk soms sterker was dan de principes ... ach, hij was ook maar een mens.
