«Dit boek heb ik geschreven omdat ik toch iets wil nalaten. Het is mijn eerste boek en gezien mijn hoge leeftijd zal het zeer waarschijnlijk ook mijn laatste zijn. De verhaallijn is zowel met Suriname, als met Nederland en Curaçao verbonden en beslaat verschillende generaties van één familie. Dit boek is een roman en berust geheel op fictie.» - Henriette de Mezquita in de Proloog (juni 2014) van De Lichtkamer.
«Bij het leeghalen van haar woning, vonden wij op de meest uiteenlopende plekken allerlei schrijfsels op losse, geel gekleurde blaadjes. (...) In haar linnenkast troffen wij tot onze verrassing meerdere korte verhalen. Een pakketje, dichtgebonden met een roodfluwelen lint, bleek een puntgaaf manuscript te zijn. Wij, haar kinderen, waren er allemaal van overtuigd geweest dat moeder met De Lichtkamer haar eerste stappen op het schrijverspad had gezet. Niets blijkt minder waar. Waarom ze haar schrijversaspiraties al die jaren voor ons verborgen heeft gehouden, daar laat ze zich niet over uit.» - De kinderen van Henriette de Mezquita in de Epiloog bij De Lichtkamer
We reden rustig met de ramen open.
De geur van de nacht drong zich aan ons op. De maan lichtte ons bij op die delen van de weg waar geen straatverlichting was. Door veel verkeer werden we niet gehinderd.
Aan het malen van haar kaken kon ik zien dat mijn zus gespannen was. Ze deed de radio uit.
De naam van De Kliniek lichtte op in blauwe neonletters. Ik zag dat de lampen in de wachtkamer brandden en dat over een deel van de parkeerplaats een diffuus licht werd verspreid. Er stond een donkere Audi A6 geparkeerd onder de grote tamarindeboom. Het hek stond open.
We waren er voor de tweede keer langsgereden.
Net toen ik mij afvroeg of alles in orde was, hield mijn zus, vlak voor het hek van De Kliniek, haar snelheid in. Tweemaal doofde zij kort haar lichten en trok weer op.
Ik wist precies wat mij te doen stond en trok mijn handschoenen aan.
'Hij is er,' neuriede zij tevreden. Ik had niets gezien.
Ze stopte, ik stapte uit en ze trok weer op, voor ik goed en wel met beide benen op de stoep stond.
De Lichtkamer is een spannende roman die zich grotendeels afspeelt op Curaçao. In een heldere schrijfstijl schetst Henriette de Mezquita (1930) het leven van enkele bewoners. Onder leiding van twee zussen op leeftijd laten de personages hun emoties de vrije loop. Dan blijkt gedeelde smart halve smart. Zo is het Plan ontstaan. Met een noodlottig gevolg.
«Bij het leeghalen van haar woning, vonden wij op de meest uiteenlopende plekken allerlei schrijfsels op losse, geel gekleurde blaadjes. (...) In haar linnenkast troffen wij tot onze verrassing meerdere korte verhalen. Een pakketje, dichtgebonden met een roodfluwelen lint, bleek een puntgaaf manuscript te zijn. Wij, haar kinderen, waren er allemaal van overtuigd geweest dat moeder met De Lichtkamer haar eerste stappen op het schrijverspad had gezet. Niets blijkt minder waar. Waarom ze haar schrijversaspiraties al die jaren voor ons verborgen heeft gehouden, daar laat ze zich niet over uit.» - De kinderen van Henriette de Mezquita in de Epiloog bij De Lichtkamer
We reden rustig met de ramen open.
De geur van de nacht drong zich aan ons op. De maan lichtte ons bij op die delen van de weg waar geen straatverlichting was. Door veel verkeer werden we niet gehinderd.
Aan het malen van haar kaken kon ik zien dat mijn zus gespannen was. Ze deed de radio uit.
De naam van De Kliniek lichtte op in blauwe neonletters. Ik zag dat de lampen in de wachtkamer brandden en dat over een deel van de parkeerplaats een diffuus licht werd verspreid. Er stond een donkere Audi A6 geparkeerd onder de grote tamarindeboom. Het hek stond open.
We waren er voor de tweede keer langsgereden.
Net toen ik mij afvroeg of alles in orde was, hield mijn zus, vlak voor het hek van De Kliniek, haar snelheid in. Tweemaal doofde zij kort haar lichten en trok weer op.
Ik wist precies wat mij te doen stond en trok mijn handschoenen aan.
'Hij is er,' neuriede zij tevreden. Ik had niets gezien.
Ze stopte, ik stapte uit en ze trok weer op, voor ik goed en wel met beide benen op de stoep stond.
De Lichtkamer is een spannende roman die zich grotendeels afspeelt op Curaçao. In een heldere schrijfstijl schetst Henriette de Mezquita (1930) het leven van enkele bewoners. Onder leiding van twee zussen op leeftijd laten de personages hun emoties de vrije loop. Dan blijkt gedeelde smart halve smart. Zo is het Plan ontstaan. Met een noodlottig gevolg.
